تفاوت قهوه اسپرسو و قهوه ترک

قهوه ترک و اسپرسو دو تا از محبوب ترین نوشیدنی های قهوه در جهان هستند. هر دو ویژگی ها و طرفداران خاص خود را دارند. خب، کدوم بهتره؟ در این مقاله، قهوه ترک را با اسپرسو مقایسه کرده ایم تا می بینیم که چگونه آنها در برابر یکدیگر قرار می گیرند. ما متغیرهای مختلف دم کردن، مانند اندازه آسیاب، فشار و سایر عواملی که این دو نوشیدنی را متفاوت می‌کنند، بررسی کردیم.  تا در پایان این مقاله، به خوبی درک کنید که کدام نوشیدنی برای شما مناسب تر است!

بیایید این را روشن کنیم، محتوای کافئین نگرانی اصلی ما در این مقاله نیست، اگرچه ما به آن خواهیم پرداخت. ما فکر می کنیم که اگر به کافئین بیشتری نیاز دارید، همیشه می توانید یک فنجان قهوه خوشمزه دیگر بنوشید. 

برای دیدن انواع قهوه آدیشا کلیک کن

تفاوت طعم قهوه ترک با قهوه اسپرسو

هنگام مقایسه اسپرسو با نوشیدنی های دیگر، چند سوال وجود دارد که مرتبط هستند. چقدر باید از دانه های قهوه استفاده کنیم، قهوه چقدر قوی است و چقدر قهوه مصرف کنیم؟ اما برای من، مهمترین سوال این است: «طعم آن چگونه است و چگونه یک فنجان قهوه اسپرسو با یک فنجان ترکی مقایسه می شود؟

• تفاوت اصلی قهوه ترک و اسپرسو در پیچیدگی طعم آن است. اسپرسو دارای تفاوت های ظریف طعمی است که قهوه ترک فاقد آن است. فشار در حین استخراج، و روشی که آب با فشار بالا از طریق بستر قهوه رانده می شود، طعم های فرار را در خود ایجاد می کند ولی به سادگی در طول آماده سازی قهوه ترک از بین می رود. 
• اسپرسو یک فنجان قهوه به ما می دهد که قوی تر است و نت های اصلی بسیاری دارد. قهوه ترک یک فنجان قهوه به ما می دهد که بسیار قوی است، با غلظت بالا، اما فاقد نت است.
• روش دم کردن قهوه ترک یک فنجان قهوه غلیظ و غنی مانند اسپرسو به شما می دهد، اما نت های اصلی، و ته طعم، بسیار شبیه به قهوه سنتی فرنچ پرس است. اما قهوه ترک قوی تر است و با نوشیدن یک جرعه دلیل آن را خواهید فهمید.
• اگرچه هر دو قهوه‌ قوی هستند، اما قهوه ترک قوی تر است، زیرا آسیاب بسیار ظریفی دارد که بهترین روش در بین تمام روش‌های تهیه قهوه است. اندازه پودر مانند به مواد محلول اجازه می دهد تا راحت تر حل شوند و غلظت را افزایش دهند.

تفاوت های تهیه قهوه اسپرسو و قهوه ترک

بین طرز تهیه اسپرسو و قهوه ترک چند تفاوت وجود دارد. بسیاری از آنها آنقدر ناچیز هستند که باعث تغییر طعم و مزه نمی شوند. اما چند مورد از این تفاوت ها تمایز اصلی را در ظاهر و طعم مشخص می کند.

1- تفاوت اصلی قهوه ترک و اسپرسو، از منظر آماده سازی، فشار حین استخراج است. تفاوت دیگر اندازه آسیاب ریز مورد نیاز برای قهوه ترک در مقایسه با اسپرسو است. با این حال، اندازه آسیاب به اندازه اختلاف فشار مهم نیست.

2- تفاوت بزرگ دیگر این است که قهوه ترک بسیار ریزتر از اسپرسو آسیاب می شود و تقریباً به صورت پودر در می آید. این امر استخراج را بسیار افزایش می دهد و زمان استخراج را کمتر می کند. بسیاری از مردم بر این باورند که قهوه ترک حتی پس از یکبار درست کردن قابل استفاده است. به نظر آنها، این منجر به استخراج بیش از حد می شود و استخراج بیش از حد منجر به یک فنجان قهوه تلخ می شود. در حالی که استخراج برای مدتی ادامه می یابد، زیرا کف در تماس دائمی با آب است، استخراج بسیار کاهش می یابد تا جایی که واقعاً روی نوشیدنی تأثیر نمی گذارد.

3- سومین تفاوت عمده بین دو روش دم کردن قهوه، فیلتراسیون است. به طور سنتی، قهوه ترک به هیچ وجه فیلتر نمی شود، هر چند اقلیت آن را با استفاده از راه حل های بداهه فیلتر می کنند. تفاله ها در ته فنجان قرار می گیرند و چند جرعه آخر همیشه در فنجان باقی می مانند.

4- دمای دم کردن نیز در اینجا یک عامل مهم است و تأثیر مستقیمی بر طعم های قهوه استخراج شده دارد. قهوه ترک در دمای بالا گرم نمی شود، اگرچه در بسیاری از راهنماهای دم کردن، کلمه آب پز ذکر شده است. طبق روش سنتی در تهیه قهوه ترک، نمی توانید اجازه دهید قهوه بجوشد. هنگامی که قهوه در cezve بالا می آید، دم کردن به پایان می رسد. این دمای دم را بین 71 درجه سانتیگراد و 76 درجه سانتیگراد نگه می دارد، در مقایسه با 94 درجه سانتیگراد برای عصاره گیری یک شات اسپرسو.

5- از سوی دیگر، اسپرسو با یک سبد فیلتر فلزی فیلتر می‌شود، که تفاله‌های مصرف شده را حفظ می‌کند، اما اجازه می‌دهد روغن‌های قهوه در فنجان استخراج شوند (مثل قهوه ترک، اما بر خلاف قهوه فیلتر معمولی).

6- یک تصور غلط رایج در دنیای قهوه وجود دارد که هر روش‌ دم کردن قهوه نیاز به رست خاصی دارد.این کاملا نادرست است. می توانید از هر نوع رستی که دوست دارید، هم برای اسپرسو و هم برای قهوه ترک استفاده کنید.

7- به عنوان مثال، در شمال ایتالیا اسپرسوی خود را ترجیح می دهند با رست روشن تر تهیه کنند، در حالی که در جنوب ایتالیا ترجیح می دهند رست تیره تر باشد.

8- به طور مشابه، قهوه ترک به طور سنتی با رست تیره تهیه می شود، در حالی که قهوه یونانی (همان دستور با نام متفاوت) با رست روشن تر تهیه می شود.

9- افزودن شکر موضوع بحث دیگری است. قهوه ترک به طور سنتی با شکر تهیه می شود، اما بسیاری از مردم، از جمله دوستان من، آن را سیاه می نوشند. به همین ترتیب، بسیاری از ایتالیایی ها در اسپرسوی خود شکر اضافه می کنند، اما اسپرسوی سیاه نیز بسیار محبوب است.

قهوه ترک را نمی توان در دستگاه اسپرسوساز به دو دلیل مهم استفاده کرد. اولاً، قهوه ترک ریزتر از اسپرسو آسیاب می شود و از فیلترها عبور می کند و به دستگاه آسیب می رساند. ثانیاً، هر محصولی که از دستگاه خارج شود، طعم یا قوام مشخصه قهوه ترک یا اسپرسو را نخواهد داشت.

تجهیزات مورد استفاده برای آماده سازی

این یک تفاوت بسیار مهم است و برخی از افراد ممکن است از دم کردن اسپرسوی خود در خانه دلسرد شوند. دم کردن اسپرسو از نظر تجهیزات بسیار گران است. اگر می‌خواهید اسپرسوی خود را در خانه تهیه کنید، باید یک آسیاب قهوه و یک دستگاه اسپرسوساز بخرید. این برای یک اسپرسو سنتی است. اگر بودجه ندارید، موکا پات ممکن است جایگزین مناسبی باشد، اما این قهوه دقیقا اسپرسو نیست.

برای دیدن انواع دستگاه قهوه ساز کلیک کن

اندازه فنجان قهوه اسپرسو و قهوه ترک

شات معمولی اسپرسو 28 گرم مایع است و در دمیتاس (فنجان قهوه خوری) سرو می شود. در ایتالیا، این رایج‌ترین اندازه سرو کردن قهوه است، اگرچه مردم چندین وعده در روز قهوه می نوشند. در آمریکای شمالی دابل شات رایج ترین اندازه مصرف برای اسپرسو است.

قهوه‌ی معمولی ترک هنوز در دمیتاس سرو می‌شود، اما فنجان آن پر است. غلظت قهوه ترک کمی کمتر از یک اسپرسو است، بنابراین یک دمیتاس کامل شما را عصبانی نمی کند. آنها همچنین چندین بار در روز سرو می شوند، زیرا نیاز به کافئین آن را ایجاب می کند.

جمع بندی

کدام نوشیدنی برای شما مناسب است؟ اگر قهوه ای قوی اما با طعم لطیف تر دوست دارید، قهوه ترک انتخاب مناسبی برای شماست. اگر نوشیدنی های تند و تلخ تر و متعادل تر با اسیدیته را ترجیح می دهید، اسپرسو گزینه بهتری است. در نهایت، این شما هستید که تصمیم می گیرید کدام نوشیدنی را بیشتر دوست دارید!

مطالب مرتبط:

• طرز تهیه قهوه اسپرسو در خانه
• طرز تهیه قهوه فرانسه با فرنچ پرس

راهنمای کامل خرید قهوه بولیوی: تاریخچه، مناطق قهوه خیز، انواع طعم ها

قهوه بولیوی با بدنه متوسط با قهوه کلمبیایی مقایسه می شود. این کشوری در آمریکای جنوبی است که توسط پرو و شیلی در غرب، برزیل در شمال غربی و آرژانتین/پاراگوئه در جنوب محصور شده است. بولیوی دارای آب و هوای عالی برای رشد دانه‌های قهوه با هوای گرم و مرطوب و ارتفاع زیاد است که به دانه‌های قهوه اجازه می‌دهد طولانی‌تر برسد و دانه‌های طعم‌دارتری ایجاد کند. از آنجایی که کشور بولیوی فقیر است، شرکت‌های زیادی نمی‌دانند دانه‌های قهوه‌ بولیوی چقدر عالی است. 

در سال‌های اخیر، تولید قهوه این کشور قطعاً رشد زیادی داشته است و صادرات آن در حال حاضر بیش از هر زمان دیگری افزایش یافته است. و برای اولین بار در تاریخ خود، دولت فدرال بولیوی به تولیدکنندگان قهوه محلی کمک مالی و حمایت می کند و محبوبیت قهوه بولیوی در حال افزایش است. آینده بازار قهوه بولیوی مطمئناً روشن است!

برای دیدن انواع قهوه آدیشا کلیک کن

کشور بولیوی

بولیوی با نام رسمی حکومت پلوریناسیونال بولیوی کشوری محصور در خشکی، در مرکز آمریکای جنوبی است. پایتخت آن به‌طور رسمی و در قانون اساسی شهر سوکره ذکر شده اما دولت این کشور در شهر لاپاز مستقر است. جمعیت بولیوی ۱۱٬۶۵۶٬۰۰۰ نفر و زبان‌های رسمی آن اسپانیایی، کچوآ، آیمارا، گوارانی است و ۳۴ زبان دیگر نیز بومی هستند. واحد پول این کشور بولیویانا نام دارد. ۵۵ درصد مردم بولیوی از تبار سرخ‌پوست، ۳۰ درصد مستیزو (دورگه سرخ‌پوست و سفیدپوست) و ۱۵ درصد سفیدپوست هستند. دین مردم بولیوی مسیحیت است. ۷۸ درصد مردم بولیوی پیرو کلیسای کاتولیک رومی، ۱۶ درصد پروتستان و ۳ درصد نیز پیرو دیگر شاخه‌های مسیحیت هستند.

بولیوی یک کشور در حال توسعه به حساب می‌آید و شاخص توسعه انسانی آن در حد متوسط است. میزان فقر در بولیوی ۵۳ درصد ذکر شده‌است. کشاورزی، جنگلداری، ماهیگیری، و معادن از فعالیت‌های اصلی صنعتی در بولیوی و فراورده‌های عمده آن تولیدات نساجی، پوشاک، فلزکاری و پالایش نفت است. بولیوی از نظر اندوخته‌های معدنی و به‌ویژه فلز قلع غنی است. پیش از استعمار اروپاییان منطقه کنونی بولیوی بخشی از امپراتوری سرخ‌پوستان اینکا بود. امپراتوری اسپانیا در سده شانزدهم این منطقه را تسخیر کرد و در خلال دوران استعماری اسپانیا، این سرزمین «پروی علیا» نام داشت و جزو قلمروی نایب‌السلطنه پرو به‌شمار می‌آمد، قلمرویی که بیشتر مستعمرات اسپانیا در آمریکای جنوبی را در بر می‌گرفت. پس از اعلام استقلال این منطقه در سال ۱۸۰۹، این منطقه با ۱۶ سال جنگ روبه‌رو شد و این جنگ‌ها در ۶ اوت ۱۸۲۵ به تشکیل جمهوری بولیوی انجامید که از نام سیمون بولیوار، رهبر انقلابی، گرفته شده‌است.

تاریخچه قهوه بولیوی

قهوه در بولیوی به دهه 1880 برمی گردد. اگرچه جزئیات کمیاب است، قهوه ابتدا برای مصرف زمین داران ثروتمند و کارگران آنها در املاک لس یونگاس تولید می شد. این منطقه به دلیل تولید کوکا خود مشهور بود و قهوه چندان سودآور در نظر گرفته نمی شد، زیرا رشد آن دشوارتر است و محصول کمتری به بار می آورد. در دهه 1930 بود که تولید قهوه جدی گرفته شد، زیرا تعرفه های صادراتی روی برگ های کوکا و کاهش مصرف محلی باعث شد کشاورزان به خطرات وابستگی اقتصادی به یک محصول پی ببرند.

برای سال‌های متمادی، اکثر مزارع قهوه متعلق به همان زمین‌داران ثروتمندی بودند که تولیدشان را در قرن نوزدهم آغاز کردند. این روند در سال 1953 تغییر کرد، زمانی که یک اصلاحات ارضی به رهبری دولت منجر به بازتوزیع قطعات کوچک زمین (1.5 تا 8 هکتار) به هزاران خانواده عمدتاً بومی شد. که مهاجرت جوانان را از مناطق شهری به لوس یونگاس به دنبال داشت، هرچند تعداد کمی از آنها دانش کشاورزی داشتند. دولت به توزیع مطالب خواندنی با اطلاعات بسیار ابتدایی در مورد نحوه اداره یک مزرعه ادامه داد و این برای چندین دهه منبع اصلی آموزش برای کشاورزان بولیوی باقی ماند.

مناطق کشت قهوه بولیوی

بولیوی در ارتفاعات بسیار بالا، بالای 1400 متر قهوه تولید می کند که بیشتر قهوه آن را به عنوان Strictly High Grown (1450 متر +) واجد شرایط می کند. از همه طرف توسط پرو، برزیل، آرژانتین و شیلا محصور در خشکی است و شامل بخشی از کوه های آند است. کینوا در سال های اخیر به یکی از محصولات معروف بولیوی تبدیل شده است. اکثر قهوه های کاشته شده از نوع دانه های عربیکا و تایپیکا است که Caturra و مقداری Catuai نیز در دسترس هستند. مناطق عمده کشت قهوه عبارتند از Yungas، Santa Cruz، Cochabamba، Tarija، Beni و Pando که بیش از 90 درصد از قهوه تولید شده از منطقه Yungas است.

• ارتفاع رشد: 1400 - 1600 متر از سطح دریا
• انواع قهوه: عربیکا، تایپیکا، کاتورا، کاتوای
• فرآیند فرآوری: شسته شده، خشک شده در آفتاب
• رایحه: گیاهی، شکلات تلخ
• انواع طعم: میوه ای (ماندارین)، کارامل، فلفل، وانیل
• بدنه قهوه: خوب 
• اسیدیته: سیتریک ملایم، فسفریک

برای دیدن انواع دستگاه قهوه ساز کلیک کن

انواع دانه قهوه بولیوی

بیشتر گیاهان قهوه که در بولیوی رشد می‌کنند، از گونه‌های گیاه قهوه عربیکا و تایپیکا (Coffea arabica var. typica) هستند، اگرچه برخی از گیاهان قهوه نیز وجود دارند (Coffea arabica var. caturra).

مزارع کوچک قهوه فاقد دسترسی به کود و مواد معدنی مناسب برای حمایت از رشد بهینه درختان و دانه‌های قهوه بوده‌اند که نتیجه آن تولید محصول پایین در سال‌های اخیر است. فقدان زیرساخت همچنین به این معنی است که بولیوی برای صادرات به کشورهای دیگر مشکل دارد، اما هر از گاهی از واردکنندگان قهوه سبز در ایالات متحده و کانادا در دسترس است. توزیع کنندگان و دلالان به کار بر روی توسعه تجارت عمده فروشی قهوه در بولیوی ادامه می دهند و باید شاهد رشد خوبی در سال های آینده باشد.

انواع طعم قهوه بولیوی

قهوه بولیوی به دلیل طعم کلاسیک و تمیز خود با اسیدی لطیف و روشن و کیفیتی شیرین و معطر با نت های میوه ای از جمله سیب، گلابی، نارنگی، لیمو و زردآلو شناخته شده است. طعم های کاراملی و ملایم شکلاتی ممکن است در طول فرآیند برشته کردن قهوه ایجاد شود.

مطالب مرتبط:

• همه چیز درباره قهوه زامبیا
• همه چیز درباره قهوه پاناما

نقد و بررسی توتون پیپ کاپتان بلک سفید یا ارجینال

کاپیتان بلک تقریباً پنجاه سال است که بزرگ‌ترین خط فروش تنباکو در ایالات متحده بوده است و این خط اصلی است. توتون پیپ کاپتان بلک سفید یا ارجینال ترکیبی از ویرجینیا، برلی و کاوندیش سیاه با طعم و عطری متمایز گرم و دلپذیر است. Lane Limited - Captain Black Original (Regular) نام تجاری توتون پیپ است که از دهه 1960 وجود داشته است. این محصول توسط شرکت Lane Limited ایجاد شده است و به دلیل طعم غنی و صاف خود شناخته شده است. این تنباکو از ترکیب تنباکوهای ویرجینیا، برلی و بلک کاوندیش تهیه می‌شود که طعمی متمایز به آن می‌دهد که آن را به انتخابی محبوب در میان پیپ کش ها تبدیل کرده است. در طول سال ها، Captain Black Original (Regular) به عنوان یک برند باکیفیت و قابل اعتماد تنباکوی پیپ شهرت پیدا کرده است و امروزه همچنان یک انتخاب محبوب برای پیپ کشیدن است. نت های طعمی معمولاً شامل نکاتی از آجیل، خامه و طعم کمی شیرین است. این یک انتخاب محبوب در میان پیپ کش هاست و در دنیای تنباکوی پیپ یک توتون کلاسیک محسوب می‌شود.

برای خرید توتون پیپ کاپتان بلک سفید اصلی کلیک کن

مشخصات توتون پیپ کاپتان بلک سفید یا ارجینال

برند	Lane Limited
ترکیب شده توسط	Lane Limited
تولید شده توسط	Lane Limited
نوع مخلوط	آروماتیک
محتویات	کاوندیش سیاه، برلی، ویرجینیا و کاوندیش
طعم دهنده	متفرقه- وانیل
برش	درشت
بسته بندی	50 گرمی - 100 گرمی
کشور تولید کننده	ایالات متحده
از کجا بخریم	فروشگاه آدیشا

نظرات کاربران در مورد توتون پیپ کاپتان بلک سفید یا ارجینال :

کاربر: Emeritus Account

توتون پیپ Captain Black Regular یا "سفید" یک تنباکوی معطر است. بله، این یک "ترکیب قدیمی" است. این همان چیزی است که نیمی از پدران، پدربزرگ ها و عموهای ما می کشیدند. و دلیل خوبی دارد. زیرا طعم توتون Captain Black Regular صاف، ملایم و رضایت بخش است. این از طرف کسی است که تنباکوهای زیادی را امتحان کرده است، از شاهزاده آلبرتز و کارتر هال شما گرفته تا Reserve 1928s و Revelations شما. کاپیتان بلک به خوبی پیپ را پر می کند، بدون دردسر روشن می شود، و سپس خوب می سوزد و به سرعت یک خاکستر سفید خوب تولید می کند. همچنین یافتن آن بسیار آسان است، قیمت پایینی دارد، مطلقاً هیچ سوزن شدن زبانی ندارد، و در یک قوطی نسبتاً محفوظ از هوا عرضه می شود که دود ثابتی ایجاد می کند.

نت اتاق، به نظر من، در هیچ تنباکوی دیگری موجود نیست. من نیز کاملاً به بوی آن علاقه دارم. به من اعتماد کن، خیلی خوب است. این بویی است که وقتی دود می شود شما را به یاد چیزهای گذشته می اندازد. من شخصاً به چیدن برگ‌های حیاط، چمن‌زنی، سقف‌سازی گاراژ فکر می‌کنم.

در مورد طعم ... هه. خب، همه چیز سلیقه ای است، اینطور نیست؟ برای من، طعم آن سبک و مطبوع است و در زمان‌های معینی در سرتاسر آتشگاه، رنگ‌های بی‌رحمانه‌تری دارد. طعم وانیل شیرین با طعم زیرین آجیلی در بعضی مواقع (مخصوصاً در ابتدا) می‌دهد و سپس به یک طعم انتهایی نان تست تبدیل می‌شود. بهتر است آن را با چیزی شیرین میل کنید (مثل شبنم کوهی رژیمی یا چای شیرین) و نه تنباکوی «قهوه‌ای» مثل... Hal'o the Wynd. با این حال، مطمئناً یک تنباکوی تمام روز است که هرگز مطابق سلیقه من نیست و ستون فقرات چرخش مورد علاقه من را تشکیل نمی دهد.

برای خرید توتون مک بارن میکسچر 100 گرمی کلیک کن

کاربر: JimInks

مقدار زیادی وانیل و کمی عسل طعم هایی هستند که خودنمایی می کنند. من هرگز آجیل، خاک یا چوب زیادی از برلی به دست نیاوردم، اگرچه متوجه طعم کمی از ویرجینیا شده‌ام. کاوندیش سیاه قندی با یک وانیل نسبتاً عمیق به طعم تزریق می شود. کمی PG این تنباکو را مرطوب نگه می دارد. قدرت چند قدم از علامت خفیف گذشته است. طعم از مرکز ملایم تا متوسط گذشته است. ضربه نیک ملایم دارد. اگر سریع بکشید ممکن است خشن و گزنده شود، بنابراین ریتم آهسته توصیه می شود. نیاز به روشن کردن کمی دارد. رطوبت بیش از حد در کاسه باقی می ماند و پف کردن آهسته احتمال گز گرفتگی زبان را کاهش می دهد. طعم آن اغلب ثابت است. بوی بسیار خوبی دارد و در زمان پیپ کشیدن در ملاء عام، می‌توانید با کشیدن این برند محبوب باشید. یک توتون پیپ معطر و مناسب برای مبتدی ها.

برای دیدن موجودی پیپ آدیشا کلیک کن

کاربر: Wes.B.Greer

آنچه را که می خواهید بگویید Captain Black Regular تقریباً به همان اندازه پایدار است که وقتی آروماتیک های "مقیاس بزرگ" وارد بازی می شوند. به طور جدی بچه ها، بعد از تمام ناله هایی که در مورد این تنباکوی قابل اعتماد شنیده ام و خوانده ام، فکر می کنید که توسط یک شرکت در چین با استفاده از بدترین محصولات موجود ساخته شده است. اما با توجه به تجربه من (امشب 4 سر در حالی که با همسرم در ایوان جلو نشسته ام) به طور جدی در نظر دارم که یک قوطی 12 اونسی سفارش بدهم تا در اتاق کارم نگه دارم.

توتون پیپ Captain Black Regular دقیقاً همان چیزی است که همه آن را می شناسند، یک آروماتیک دلپذیر با قدرت سبک و یک نت معطر اتاق که حساس ترین رهگذران را خوشحال می کند. تلاش نمی‌کند که یک تنباکو پیچیده و دقیق باشد که به دوران پیپ کشیدن در مسافر خانه های قدیمی بازمی‌گردد. این تنباکو یک دارو است، سعی نکنید آن را چیزی کنید که نیست. ساده‌ترین راه برای من این است که: وقتی می‌خواهم با یکی از دوستانم در کافه قهوه بخورم و تنها چیزی که می‌خواهم چیزی است که ذائقه‌ام را برآورده کند، به احتمال این توتون دقیقا همان چیزی است که به آن نیاز دارم.

در نهایت اینکه آیا Captain Black Original ارزش خرید دارد یا خیر، موضوعی سلیقه ای است. برخی از مردم از طعم آن لذت می برند و آن را ارزش خوبی می دانند، در حالی که برخی دیگر ممکن است آنقدر از آن لذت نبرند و برند دیگری را ترجیح دهند. در نهایت، تصمیم برای خرید آن به خود فرد و ترجیحات شخصی آنها بستگی دارد.

مطالب مرتبط:

• نقد و بررسی توتون پیپ مک بارن کرم وانیلا
• بررسی توتون های پیپ کاپتان بلک

راهنمای کامل خرید قهوه زامبیا: تاریخچه، مناطق قهوه خیز، انواع طعم ها

قهوه زامبیا طعمی مشابه با قهوه زیمبابوه کشور همسایه دارد و تاریخچه قهوه منحصر به فرد جالبی دارد...قهوه‌های زامبیایی دارای طعمی متعادل، با پیچیدگی و بدنه متوسط هستند. نسبت به سایر قهوه های آفریقای شرقی کمتر "روشن و اسیدی" هستند. و شیوه‌های تولید قهوه نیز در زامبیا کاملاً متفاوت است، زیرا بخش عمده‌ای از تولید قهوه از عملیات‌های بزرگ‌تر و سازمان‌یافته‌تر حاصل می‌شود. و تولید عمده قهوه در زامبیا قهوه عربیکاست.

کشور زامبیا

زامبیا یا زَمبیا با نام رسمی جمهوری زامبیا کشوری محصور در خشکی در جنوب آفریقا است. این کشور از شمال با جمهوری دموکراتیک کنگو، از شرق با تانزانیا و مالاوی، از جنوب با موزامبیک، زیمبابوه، باتسوانا و نامبیا و از غرب با آنگولا همسایه است. پایتخت این کشور شهر لوساکا و زبان رسمی آن انگلیسی است. مساحت زامبیا ۷۵۲٬۶۱۸ کیلومتر مربع و جمعیت آن ۱۸٬۳۸۴٬۰۰۰ نفر است. جمعیت این کشور بیشتر در لوساکا و حومه و در استان «کمربند مس» در شمال غرب متمرکز است.

ساکنان منطقه زامبیا در آغاز مردم خویسان بودند اما در جریان کوچ اقوام بانتو در سده سیزدهم این منطقه نیز بانتو نشین شد. پس از بازدید کاشفان اروپایی از این منطقه در سده هیجده، زامبیا در اواخر قرن نوزده مستعمره بریتانیا شد و فرمانروایان آن از سوی لندن گمارده می‌شدند. زامبیا در تاریخ ۲۴ اکتبر ۱۹۶۴ اعلام استقلال کرد. در سال ۲۰۱۰ بانک جهانی، زامبیا را یکی از کشورهایی اعلام کرد که سریع‌ترین اصلاحات اقتصادی را اجرا می‌کنند. مقر بازار مشترک شرق و جنوب آفریقا (COMESA) در لوساکا قرار دارد.

برای دیدن انواع قهوه آدیشا کلیک کن

تاریخچه قهوه زامبیا

مزارع قهوه زامبیا نسبتاً دیر، شروع به کاشت و تولید قهوه کرد. در اواسط قرن بیستم یعنی دهه 1950 اولین دانه های قهوه از کنیا و تانزانیا وارد کشور زامبیا شد. در دهه 1970، تحقیقات بیشتری در مورد راه های تقویت تولید قهوه در زامبیا آغاز شد. اعتقاد بر این بود که مزارع دیم و آبی در این منطقه رشد می کند. با امید به امکان پذیر ساختن همه اینها، کشاورزان قهوه در مقیاس کوچک شروع به حرکت به منطقه کردند و توسعه بازار قهوه زامبیا آغاز شد. در دهه 1980، سازمان بین المللی قهوه به زامبیا سهمیه ای اعطا کرد که به آنها اجازه داد 350 تن از قهوه خود را صادر کنند. و در سال 1985 این مسئله رسمی شد و زامبیا صادرکننده بین المللی قهوه زامبیا شد.

چه مقدار قهوه در سال در زامبیا تولید می شود؟

تولید قهوه در زامبیا با کاهش 0.29 درصدی از 6555 تن در سال 2019 به 6536 تن در سال 2020 رسید. از زمان روند افزایشی 0.55 درصدی در سال 2018، تولید قهوه 0.14 درصد در سال 2020 کاهش یافت.

چه نوع قهوه ای در زامبیا کشت می شود؟

به احتمال زیاد در مورد دو نوع قهوه که در کشور زامبیا رشد می کنند شنیده اید. دانه های قهوه روبوستا و عربیکا هر دو در این منطقه محبوب هستند، اما عربیکا، قهوه ارگانیک سنتی آفریقایی، محبوب ترین قهوه در این کشور از جهان است.

انواه دانه قهوه زامبیا

1- قهوه عربیکا: منشا گیاه قهوه عربیکا در اتیوپی است. دانه‌های عربیکا در سرتاسر جهان بسیار محبوب هستند و بیش از نیمی از نوشیدنی قهوه مصرف شده در سراسر جهان را تشکیل می‌دهند. قهوه عربیکا طیف وسیعی از طعم ها را دارد. این یکی از دلایلی است که بسیاری از افراد به نوشیدن آن علاقه دارند. مطمئناً می توانید یک قهوه عربیکا ملایم و شیرین یا قهوه ای با تلخی بیشتر و همچنین طعم تند و تیز پیدا کنید. تولید قهوه عربیکا بسیار دشوار است. و این مسئله باعث می شود که آن به یکی از قهوه های گران قیمت در سراسر جهان تبدیل شود. در زامبیا یا سایر مناطقی که قهوه عربیکا کشت می شود، شرایط خاصی برای رشد یک دانه قهوه عالی مورد نیاز است.

آب و هوای نیمه گرمسیری برای رشد دانه عربیکا مناسب است. علاوه بر این، کشاورزان به خاک غنی، آفتاب، سایه و رطوبت زیاد نیاز دارند. با این حال، شاید مهمترین چیزی که برای رشد دانه های عربیکا لازم است ارتفاع زیاد باشد. و اینجاست که کوه های زامبیا نقش آفرینی می کنند.

1- قهوه روبوستا: اگرچه قهوه روبوستا در زامبیا معمول نیست، اما همچنان دانه‌های قهوه روبوستا را در اینجا خواهید دید. روبوستا از گیاه Coffea canephora که منشأ آن آفریقا است، تولید می شود. دانه های روبوستا که بیشتر در قهوه های فوری و اسپرسو استفاده می شود، به دلیل داشتن طعم بسیار تلخ تر نسبت به قهوه های دیگر شناخته شده است. برخی از افراد طعم روبوستا را با طعمی از نوع بلغور یا جو دوسر مقایسه می کنند که کمی تند است. قبل از برشته کردن، این دانه ممکن است بوی کمی بادام زمینی بدهد.

دانه‌های قهوه روبوستا ممکن است در مقایسه با دانه‌های عربیکا انعطاف‌پذیرتر در نظر گرفته شوند. این گیاهان می‌توانند در ارتفاعات پایین‌تر رشد کنند، خیلی مستعد حملات آفات نیستند، و با هزینه تولید پایین‌تر، محصول بیشتری در هر هکتار تولید می‌کنند. بزرگترین ایراد گیاهان روبوستا روشی است که برای رشد آنها استفاده می شود. تک کشت، که فرآیند استفاده سالانه از یک زمین برای یک گیاه است، و این برای محیط زیست بسیار سخت است. با توجه به اینکه این گیاهان ممکن است تقریباً در همه جا رشد کنند، شرکت های بزرگتر برای پاکسازی مناطق وسیعی از جنگل های بارانی برای مزارع بیشتری که بتوانند برداشت کنند، شناخته شده اند. پس از سال‌ها و سال‌ها این اعمال، خاک ممکن است به دلیل کمبود مواد مغذی غیرقابل استفاده باقی بماند.

برای دیدن انواع دستگاه قهوه ساز کلیک کن

مناطق کشت قهوه زامبیا

• در زامبیا، دانه‌های قهوه عمدتاً در کوه‌های موچینگا در نواحی شمالی و همچنین در اطراف شهر لوزاکا رشد می‌کردند.
• در ناحیه شمالی، سه منطقه اصلی وجود دارد که در آن قهوه زامبیا به وفور در کاساما، ایزوکا و ناکوند کشت می‌شود.
• شهرک های قهوه کاتشی و ایسانیا که در استان شمالی زامبیا به ترتیب در ارتفاع 1300 و 1650 متری واقع شده اند، در مجموع مساحتی بالغ بر 2438 هکتار در شمال زامبیا را پوشش داده اند که 1277 هکتار از این سطح زیر کشت قهوه است.
• استان شمالی کشور به دلیل نزدیکی به خط استوا بهترین شرایط را برای کشت قهوه دارد. تپه های مافینگا، واقع بین زامبیا و مالاوی، مرتفع ترین نقطه کشور است: و قهوه در آنجا در ارتفاع 2300 متری کشت می شود.

قهوه زامبیا چه طعمی دارد؟

قهوه‌های زامبیایی دارای طعمی متعادل همراه با پیچیدگی و بدنه متوسط هستند. قهوه های زامبیا در مقایسه با سایر قهوه های آفریقای شرقی کمتر "روشن و اسیدی" است و جایگزین خوبی را ارائه می دهد. و روش‌های تولید نیز کاملاً متفاوت است، زیرا بیشتر تولیدات از عملیات بزرگ‌تر و سازمان‌یافته‌تر حاصل می‌شود.

جمع بندی

آفریقا صادرات قهوه قابل توجهی دارد و ارزش صادرات آن در سال 2021 حدود 2.5 میلیارد دلار بود. اتیوپی صادرکننده پیشرو است و حدود 1.2 میلیارد دلار درآمد داشت و پس از آن اوگاندا با صادرات 600 میلیون دلاری در سال 2021 قرار دارد. همسایه زامبیا، تانزانیا و همچنین کنیا نیز از تولیدکنندگان مهم قهوه هستند.

مطالب مرتبط:

• همه چیز درباره قهوه پاناما
• همه چیز درباره قهوه رواندا

نقد و بررسی توتون پیپ مک بارن کرم وانیلا

توتون مک بارن کرم وانیلا ترکیب رنگارنگ شامل تنباکوهای ویرجینیا، برلی های قهوه ای روشن، کاوندیش مدرن شیرین و نرم است. در نهایت با شاخه های کوچک تنباکوی پولکی مخلوط می شود. پس از پردازش، تنباکوها به آرامی با هم مخلوط می شوند و طعم استثنایی وانیلی به آن اضافه می شود. این انتخاب یک ترکیب فوق العاده با طعم عالی، عطر منحصر به فرد و تجربه طعم متمایز ایجاد می کند.

نکته: توتون مک بارن کرم وانیلا در سال 1999 معرفی شد. با توجه به مقررات اتحادیه اروپا، اکنون در آن کشورها به "برش کلاسیک شل" تغییر نام داده شده است.

برای خرید توتون مک بارن کرم وانیلا کلیک کن

مشخصات توتون مک بارن کرم وانیلا

برند	مک بارن
ترکیب شده توسط	مک بارن
تولید شده توسط	مک بارن
نوع مخلوط	آروماتیک
محتویات	کاوندیش سیاه، برلی، ویرجینیا
طعم دهنده	خامه - وانیل
برش	شل
بسته بندی	50 گرمی - 100 گرمی - فله
کشور تولید کننده	دانمارک
از کجا بخریم	فروشگاه آدیشا

نظرات کاربران در مورد توتون مک بارن میکسچر :

کاربر: JimInks

دود خامه ای وانیلی که با سرعت متوسط می سوزد و آنقدر شیرین نیست که بر فرد پیپ کش غلبه کند. من کمی عسل و طعم میوه بسیار ملایمی دریافت می کنم که تعادل بسیار ملایمی را به مخلوط اضافه می کند. کاوندیش سیاه قهوه ای شکری کمی بیشتر از یک چاشنی است. ویرجینیاهای ترش و تند، شیرین، روشن و طلایی پایه این ترکیب هستند. آن‌ها همچنین میوه‌های تیره‌تر، خاکی، چوبی روشن‌تر را به همراه نت‌های ملایم عسل، گل و ادویه ارائه می‌کنند. برلی های آجیلی، خاکی و چوبی طعم های ثانویه هستند.

توتون مک بارن کرم وانیلا یک دود ملایم در تمام طول روز با پیچیدگی زیاد مانند طراحی عمدی است. نیکوتین کمی دارد قدرت ملایم است. سطح طعم تقریباً به مرکز خفیف تا متوسط می رسد. می سوزد خنک و تمیز با طعم بسیار ثابت از اول تا آخر. رطوبت کمی در پایان باقی می گذارد. هیچ شانسی برای سوزن سوزن شدن زبان یا سختی وجود ندارد. بوی محیطی بسیار دلپذیری دارد و افتر تست آن کمی ماندگار است. می تواند یک توتون برای تمام روز باشد. وقتی پیپ می کشید، مردم دوست دارند در اطراف شما باشند، پس انتظار داشته باشید که وقتی بیرون و در جمع هستید اجتماعی باشید.

برای خرید توتون مک بارن میکسچر 100 گرمی کلیک کن

کاربر: marosi 

من همیشه دوست دارم وقتی آماده بررسی یک تنباکو هستم به نظرات منفی نگاه کنم تا ببینم دیگران چه تجربیاتی داشته اند. بسیاری از اوقات، و در اینجا استثنا وجود ندارد، ویژگی هایی که مردم از آن شکایت می کنند به دلیل عدم تجربه پیپ کشیدن و یا ناآگاهی است. من به هیچ وجه قصد ندارم نخبه گرا به نظر بیایم، اما بسیاری از مردم به سادگی نمی دانند چگونه پیپ بکشند، و به خصوص توتون ویرجینیا. من آنجا بوده ام، پس اجازه دهید به شما بگویم چگونه این کار را انجام دهید تا بتوانید از رنج کشیدن دست بردارید و از ترکیب های بیشتری لذت ببرید.

دو شکایت اصلی در مورد توتون مک بارن کرم وانیلا وجود دارد

1. طعم آن بسیار ملایم است
2. باعث سوزن سوزن شدن زبان می شود

با توجه به موضوع اول، بله، این یک توتون پیپ معطر با طعم متوسط تا ملایم است. مزه همه چیزها متفاوت است، بنابراین برخی از افراد ممکن است نتوانند ظرافت های طعمی را که این ترکیب ارائه می دهد درک کنند، اما طعم آن، هرچند متوسط تا ملایم، وجود دارد.

به احتمال زیاد آنها به دلیل شکایت دوم، که سوزن سوزن شدن زبان است، طعم بدی را تجربه می کنند. اجازه دهید با اطمینان کامل بگویم که اگر این ترکیب را با رطوبت مناسب دود می‌کنید، و بیش از حد سنگین کام نگیرید، دیگر گز گرفتن زبان وجود ندارد. سنگین کام گرفتن این تنباکو برای روشن نگه داشتن آن و هم سوزن سوزن شدن زبان، به این دلیل اتفاق می‌افتد که مردم تنباکوهای خود، به‌ویژه ویرجینیا را خیلی مرطوب می‌کشند. آن را خشک کنید. آن را خشک کنید. خشکش کن!!!!!

این تنباکو مخصوصاً از قلع مرطوب نیست، اما من همچنان اجازه می‌دهم به مدت 30 دقیقه یا بیشتر در یک کاسه شیشه‌ای قدیمی هوا بخورد. اگر هنگام لمس کردن هنوز مرطوب است، برای کشیدن مناسب نیست چون خیلی مرطوب است!!! قول می‌دهم که اگر اجازه دهید قبل از پر کردن پیپ تان خشک شود

1. پس از ایجاد یک آتش خوب، مشکلی در روشن نگه‌داشتن آن نخواهید داشت.
2. آسیب زبان را تجربه نمی‌کنید.

هم به این دلیل که رطوبت اضافی را از بین برده اید و هم به این دلیل که دیگر مجبور نیستید مانند یک دیوانه کام بگیرید تا تنباکوی بیش از حد خیس خود را روشن نگه دارید. این همچنین یک آزمایش عالی برای اینکه تنباکوی شما با چه پوششی پوشانده شده است، است، زیرا مخلوط‌های ارزان‌قیمتی که با PG اضافی پوشانده شده‌اند هرگز خشک نمی‌شوند (حداقل نه در یک بازه زمانی معقول، کمتر از یک ساعت).

برای دیدن موجودی پیپ آدیشا کلیک کن

شما مجبور نیستید حرف من را قبول کنید، حرف من را در معرض آزمایش قرار دهید. اگر این توتون یا هر مخلوطی را با تجربه سوزن سوزن شدن زبان استفاده کرده اید و به روش معمول خود پیپ می کشید، یک کاسه را روی یک بشقاب قرار دهید و بگذارید 2 یا سه برابر بیشتر از آنچه فکر می کنید توتون لازم است، حداقل 20 دقیقه بماند. وقتی به سراغ کشیدن می روید، متوجه می شوید که با وجود اینکه تنباکو بسیار خشک می شود، برش ها همچنان دارای خاصیت فنری زیادی هستند و خرد نمی شوند، به این معنی که هنوز مقدار زیادی رطوبت وجود دارد.

رطوبت مناسب برای پیپ کشیدن ایجاد شده پس آن را در پیپ خود قرار دهید و آن را دود کنید! آن را بیش از حد فشرده نکنید و فرآیند پر کردن پیپ را خیلی پیچیده نکنید. کافی است یک نیشگون بگیرید، چند بار به کناره پیپ خود ضربه بزنید و این کار را تا 5 میلی متر یا بیشتر از بالای آتشگاه پیپ تکرار کنید. چندبار فندک زدن طول می کشد تا آن را روشن کنید، اما هنگامی که این کار را انجام دهید، متوجه خواهید شد که به راحتی می سوزد، بدون کام گرفتن شدید سبک می ماند و نیش زبان از بین می رود.

شاید من یک آدمک هستم اما سالها طول کشید تا این را بفهمم. البته، خشک شدن برخی از مخلوط ها زمان بسیار کمتری می برد. هر ترکیب غیر معطر خوب باید در کمتر از 5 یا 10 دقیقه آماده مصرف شود. و برخی از مخلوط ها تمایل به گاز گرفتن زبان دارند. اما توتون مک بارن کرم وانیلا یکی از آنها نیست. اگر توتون به حدی خشک شود که وقتی آن را بین انگشتان خود می‌مالید به گرد و غبار تبدیل شود، خیلی زیاده روی کرده‌اید. سالهای آزمون و خطا و نادانی من به سود شما باشد!

خوب، با این گفته، به بررسی واقعی برسیم. توتون مک بارن کرم وانیلا ترکیبی دوست داشتنی از ویرجینیا، برلی و مک بارن کاوندیش است که به نظر من یکی از بهترین های موجود است. عطر قلع، همانطور که بسیاری اشاره کرده اند، فوق العاده است و بوی وانیل و شاید کمی میوه می دهد. اگر پیپ خود را خیلی محکم پر نکنید، به راحتی چاق می شود و به خوبی می سوزد.

هنگامی که به درستی خشک می شود، پس از چند بار فندک زدن به راحتی شعله می گیرد. طعم وانیل، در حالی که هرگز بیش از حد قوی نیست، بیشتر در نیمه اول پیپ وجود دارد. این منطقی است زیرا به احتمال زیاد در حین پیپ کشیدن با گرما و دود سریع بخار می شود. این ترکیب دارای مشخصات طعم متوسط و ملایمی است، و اگر بتوان یک نکته انتقادی ارائه داد، این است که این ترکیب به دلیل عدم وجود برگ قابل توجه تر یا هر برگ چاشنی مانند پریک، لاذقیه یا شرقی، فاقد ستون فقرات است. با این گفته، تایپ درست است و دودی صاف، خامه‌ای و یکدست را از بالا تا پایین آتشگاه ارائه می‌دهد. طعم و قدرت تنباکو با حرکت به سمت پایین آتشگاه مقداری افزایش می یابد.

به طور کلی من توتون پوسته پوسته را به برش شل ترجیح می دهم. به نظر می رسد که آن غنای اضافی را دارد که از دست رفته است. این بد نیست، اما پولکی بهتر است. این یک ماده جامد سه ستاره سبک معطر است و یک توتون وانیلی بسیار لذت بخش است. برای کمی طعم بیشتر و غنای تنباکو به سمت پوسته بروید. برای سهولت استفاده و کشیدن پیپ های متعدد در طول روز، این کار خوب است. توتون مک بارن کرم وانیلا با یک فنجان قهوه بسیار لذت بخش است. 

مطالب مرتبط:

• نقد و بررسی توتون مک بارن میکسچر
• بررسی توتون های پیپ کاپتان بلک