راهنمای کامل خرید قهوه گینه نو: تاریخچه، مناطق قهوه خیز، انواع طعم ها

پاپوآ گینه نو سرزمینی است که به دلیل آب‌های اقیانوسی شفاف، صخره‌های مرجانی خیره‌کننده و جنگل‌های بارانی متراکم شهرت دارد. چشم انداز متنوع این کشور آن را برای پرورش انواع محصولات از جمله موز، پاپایا و البته قهوه ایده آل می کند! با این حال، با وجود شرایط رشد ایده آل، پاپوآ گینه نو تنها 1٪ از قهوه جهان را تشکیل می دهد، اما 40٪ از درآمد جمعیت را تشکیل می دهد و آن را به یک کالای بسیار مهم در جزیره تبدیل می کند. به خواندن ادامه دهید تا تمام آنچه را که باید در مورد قهوه پاپوآ گینه نو بدانید، از جمله مشکلاتی که برای تولیدکنندگان قهوه در این جزیره پیش آمده و طعم هایی که می توانید انتظار داشته باشید، بدانید.

کشور گینه نو

مملکت مستقل پاپوآ گینهٔ نو کشوری مشترک المنافع است که در اقیانوس آرام، قارهٔ اقیانوسیه و گینه نو قرار دارد. پایتخت آن بندر مورسبی است که در ساحل جنوب شرق کشور واقع شده‌است. منطقه پاپوا گینه نو از سال ۱۹۰۶ تحت سلطه استرالیا اداره می‌شد. در فاصله سال‌های ۱۹۴۲ تا ۱۹۴۵ به اشغال ژاپن درآمد اما پس از جنگ دوباره به استرالیا پیوست. در سال ۱۹۷۵ رسماً استقلال خود را از استرالیا به دست آورد. بسیاری از جزایر این کشور ارتباطی با دیگر جزیره‌ها ندارند و اقتصاد آنها تنها مبتنی بر مواد غذایی است که از کشاورزی و شکار به دست می‌آورند. خاک پاپوآ گینهٔ نو از نیمه خاوری جزیره گینه نو و شمار زیادی از جزایر دور از ساحل تشکیل شده‌است. جمعیت این کشور ۸٬۹۴۷٬۰۰۰ نفر و زبان‌های رسمی آن توک پیسین، هیری موتو و انگلیسی است. واحد پول این کشور کینای پاپوآ گینه نو و شیوه حکومتی آن دموکراسی پارلمانی و پادشاهی مشروطه است. پاپوآ گینه نو پس از آنکه از سال ۱۸۸۴ از سوی سه قدرت خارجی اداره می‌شد در سال ۱۹۷۳ از استرالیا مستقل شد.

تاریخچه قهوه گینه نو

اواخر دهه 1800: قهوه به جزیره می آید. گیاهان قهوه برای اولین بار در نیمه دوم قرن نوزدهم به پاپوآ گینه نو آورده شد و تصور می شود که اولین بار توسط اما کو فورسیث یا همان طور که استعمارگران آلمانی با محبت او را "ملکه اما" می نامیدند، کاشته شده است. اما، صاحب مزرعه و زن تاجر آمریکایی و ساموایی، صاحب مزارع نارگیل و کاکائو در منطقه کوکوپو بود و به احتمال زیاد او با برادر شوهر گیاه شناس خود، ریچارد پارکینسون، برای تأسیس کارخانه های قهوه نیز همکاری می کرد.

دهه 1920 تا 1990: فراز و نشیب ها. تا دهه 1920 بود که تولید تجاری قهوه به اوج خود رسید و از آن زمان تا کنون کمی بالا و پایین شده است. در دهه 1960 افزایش زیادی وجود داشت که به دلیل بهبود زیرساخت ها بود که حمل و نقل قهوه را آسان تر کرد. این تجارت تا دهه 1970 به دلیل رکود در بازار قهوه برزیل در نتیجه یخبندان به موفقیت خود ادامه داد. با اینکه در آن زمان کشتیرانی ساده نبوده است. دهه 1980 شاهد رونق قهوه بود اما بسیاری از صاحبان مزارع در بدهی هایی افتادند که نتوانستند پرداخت کنند. در دهه 1990 دوباره به اوج خود رسید، اما در اواخر دهه 1990 کاهش قیمت قهوه وجود داشت.

دهه 2000 - امروز: چالش‌ها و پیشرفت‌ها. در سال‌های اخیر، قهوه پاپوآ گینه نو با چالش‌های بیشتری مواجه شده است، به‌ویژه در زمینه سرقت، به طوری که تولیدکنندگان بزرگ‌تر هر سال حدود ۵۰ درصد ضرر را گزارش می‌کنند. با این وجود، همه چیز تلخ و تاریک نیست، تعدادی از جنبش‌ها از هر دو بخش دولتی و خصوصی شاهد بهبود صنعت قهوه پاپوآ گینه نو برای بار دیگر بوده است. این تغییرات بر پایداری، کیفیت خاک و آموزش برای کشاورزان در تلاش برای بهبود قهوه‌ای که در کشور کشت می شود متمرکز شده است.

مناطق کشت قهوه گینه نو

گینه نو به دلیل خاک حاصلخیز و آتشفشانی و ارتفاعات بالا، منطقه ای فوق العاده برای رشد قهوه است. 75 درصد از قهوه‌ای که در این جزیره کشت می‌شود در ارتفاعات کوهستانی به سمت مرکز در استان هایلند شرقی یا استان هایلند غربی است. قهوه در ناحیه پایین سیمبو، بین دو استان، به مقدار بسیار کمتری نیز رشد می‌کند، اما این از نظر کمیت یا کیفیت آنقدرها غنی نیست.

مزارع کوچک قهوه گینه نو

95 درصد از قهوه تولید شده در این جزیره از خرده مالکانی است که تنها چند هکتار مزرعه دارند که بیشتر آن باغ های خانوادگی است! قهوه نیز تنها محصول نیست و محصولات بسیاری از جمله موز، پاپایا و حبوبات نیز در حال رشد هستند. با توجه به نحوه رشد آن، بیشتر قهوه در پاپوآ گینه نو از مزایایی برخوردار است زیرا دسترسی محدودی به آفت کش ها یا مواد شیمیایی کشاورزی وجود دارد و بسیاری از مزارع دارای گواهی ارگانیک نیز هستند!

طعم قهوه گینه نو

طعم قهوه پاپوآ گینه نو سرشار از بدنه، روشن و اسیدی با رنگ های لطیف خاکی است. بیشتر قهوه‌ای که در این منطقه کشت می‌شود، دانه‌های عربیکا است، اما برخی از مناطق پست، دانه‌های روبوستا نیز تولید می‌کنند. پردازش مرطوب رایج ترین شکل آماده سازی است که به قهوه طعمی روشن، تمیز و متعادل می دهد.

قهوه‌هایی که در مزارع کوچک‌تر کشت می شود، تناقض‌های بیشتری در طعم دارند، اما وقتی خوب درست شود، ترکیب‌هایی تولید می‌کند که به طرز شگفت‌انگیزی پیچیده و منحصربه‌فرد هستند. از طرف دیگر قهوه تولید شده در مزارع بزرگتر از نظر طعم سازگارتر است زیرا به منابع و تجهیزات بهتری دسترسی دارند.

دانه های قهوه تک اصل گینه نو

صنعت قهوه که زمانی پر رونق بود در گینه استوایی به دلیل سوءمدیریت اقتصادی در طول سال‌های حکومت اقتدارگرا و صنعت کاکائو در این کشور ویران شد.

قهوه سبز گینه استوایی 

با وجود اینکه در سال 1969 قهوه سبز در گینه استوایی 7664 تن تولید شد، این میزان در سال 1996 به کمتر از 200 تن کاهش یافت. کیفیت قهوه و کاکائو نیز با تولید عمدتاً در چند مزرعه بزرگ و بسیار ناکارآمد به سرعت کاهش یافت. صادرات دانه‌های قهوه سبز از گینه استوایی در طول سال‌ها به میزان قابل توجهی کاهش یافته است. در سال 1961، 8800 تن قهوه صادر شد در حالی که در سال 2007 فقط 117 تن صادر شد و در سال 2008 فقط 21 تن قهوه صادر شد.

مطالب مرتبط: 

همه چیز درباره قهوه لیبریا

همه چیز درباره قهوه جامائیکا

• منبع: nescafe

بررسی توتون های پیپ کاپتان بلک

کاپیتان بلک باید یکی از بهترین تنباکوهای پیپ توزیع شده در بازار انبوه باشد. اگر تنباکوهای کاوندیش را دوست دارید، ادامه مطلب را بخوانید. من اخیراً 3 نسخه از 5 نسخه را دود کردم و از همه آنها بی نهایت لذت بردم. من کاپیتان بلک Regular (بسته سفید)، Captain Black Gold (بسته طلایی) و Captain Black Royal (بسته آبی تیره) را می کشیدم. دو نسخه دیگر که من نکشیدم Captain Black Light (بسته آبی روشن) و Captain Black Cherry (بسته قرمز) هستند.

شما معمولا کاپیتان بلک را در فروشگاه های مختلف که توتون پیپ می فروشند، مانند فروشگاه آدیشا و سایر فروشگاه های زنجیره ای پیدا می کنید. اجازه ندهید زنجیره توزیع کاپیتان بلک شما را فریب دهد. این تنباکو به همان اندازه خوب است و حتی بهتر از برخی توتون های پیپ کنسرو شده تخصصی است.

برای دیدن انواع توتون پیپ آدیشا کلیک کن

تاریخچه کاپیتان بلک

منشا کاپیتان بلک را می توان در سال 1957 جستجو کرد، زمانی که این برند در لیست قیمت Lane Limited ظاهر شد و در آنجا به صورت عمده فروخته می شد. به عنوان "کمی معطر، آرام سوز، دلپذیر" تبلیغ می شد و به قیمت 16 سنت در هر اونس فروخته می شود. این برند نام خود از Herman G. Lane گرفته است که از علاقه مندان به کاپیتان Blackbeard بدنام، کشتی ها و توتون پیپ سیاه کاوندیش بود. ترکیبی که امروزه می شناسیم در سال 1973 عرضه شد و به سرعت توتون های پیپ معطر را در ایالات متحده رایج کرد و در نهایت به شهرتی جهانی شد. این برند شماره یک توتون پیپ است و در سراسر جهان از استرالیا تا قزاقستان به فروش می رسد.

• توتون Captain Black Original پرفروش ترین تنباکو پیپ در ایالات متحده است
• این تنباکوها در ابتدا در سال 1956 عرضه شدند
• برند Lane Limited در دهه 1890 در آلمان شروع به کار کرد
• بنیانگذار Lane در دهه 1930 به ایالات متحده مهاجرت کرد و شرکت را در منهتن مجدداً تأسیس کرد.

توتون پیپ کاپیتان بلک بزرگترین ترکیب توتون پیپ جهان را با تنوعی کم نظیر و انتخاب‌های معطر ارائه می‌کند. کاپیتان بلک احتمالاً شناخته شده ترین برند توتون پیپ است. کاپیتان بلک انواع تنباکوهای پیپ طعم دار را ارائه می دهد که در بین کلاس خود ارزش بسیار بالایی دارند. تنباکوی پیپ از Captain Black در قوطی ها یا کیسه هایی با اندازه های مختلف عرضه می شود.

توتون پیپ کاپتان بلک Captain Black Regular

کاپیتان بلک توتونی است که جامعه پیپ کش ها از آن به عنوان "همراه همیشگی" یاد می کند. با این حال، تجربه من با آن فوق العاده خوشایند بود. من اولین بار نسخه اصلی، Captain Black Regular را امتحان کردم. جامعه پیپ و بسیاری از فروشگاه های آنلاین به دلیل بسته بندی سفید رنگ از آن به عنوان "کاپیتان بلک سفید" یاد می کنند. با این حال، اگر وب سایت سازنده را بخوانید، به طور رسمی "عادی" معرفی شده است.

واقعاً سخت است که در مورد Captain Black Regular چیز بدی برای گفتن پیدا کنید. بسیاری از توتون های پر طرفدار و معطر به عنوان بیش از حد شیرین، مزه مصنوعی، زبان گزنده، سوختن داغ و بی مزه مورد بررسی قرار می گیرند. هیچ کدام از اینها در مورد کاپیتان بلک صادق نیست. رایحه آن دلپذیرترین رایحه ای است که بی درنگ خاطرات آرامش بخشی بوییدن پیپ پدربزرگتان، روزهای بی خیالی کودکی، معلم خردمند مدرسه قدیمی شما، بابانوئل، پای سیب در فر و دیگر افکار دلپذیری را که به طور جادویی به ذهنتان خطور می کند، زنده می کند. رایحه ای از گذشته کاپیتان بلک بوی توتون پیپ را دارد که فوراً شما را به زمان های گذشته بازمی گرداند.

پس وقتی آن را روشن می کنید چه اتفاقی می افتد؟ برخلاف سایر تنباکوهای معطر، کاپیتان بلک برای مدت طولانی روشن می ماند. باید اعتراف کنم که به این زودی در مسابقه پیپ کشیدن آهسته برنده نمی شوم. معمولاً باید 4 تا 6 بار دوباره روشن کنم، گاهی اوقات بیشتر. من 3 بار کاپیتان بلک را روشن کردم، و اولین بار بعد از نیمه تمام شد، حدود 25 دقیقه بعد از آن. کشیدن یک سر پیپ نزدیک به یک ساعت طول کشید. نت اتاق به اندازه رایحه توتون لذت بخش است و طعم آن طعم وانیل ملایم و طعم گل ختمی برشته است. طعم آن تقریباً شبیه خامه فرم گرفته است که با اسپرسو بسیار خوب عصاره گیری شده باشد.

در هفته گذشته سه نسخه مختلف از Captain Black را در Corn Cob Pipes و در Savinelli Venezia و Aldo Velani دود کرده ام. آن را آهسته دود کنید چون طعم آن لذیذ است و به اندازه ای ملایم است که از بینی خود خارج کنید تا طعم بیشتری حس کنید. این یک دود خوشمزه با مزه رنگ وانیل، شکلات و آجیل است. بسته بندی و دود کردن آن با عطر دلپذیر، طعم برلی خوب و کیفیت ثابت آسان است.

برای خرید توتون پیپ کاپتان بلک Captain Black Regular کلیک کن

توتون پیپ کاپتان بلک Captain Black Gold

توتون Captain Black Gold برای عاشقان ویرجینیا توتون عالی است. من این را با یک نوشیدنی سبک همراه می کنم. اولین باری که کاپیتان بلک گلد را کشیدم، یک کابرنه سوویگنون می‌نوشیدم و کار نمی‌کرد. فکر می‌کردم Gold را دوست ندارم، اما در دومین تلاشم فقط با یک لیوان آب، خیلی بیشتر از آن لذت بردم. طعم شیرین ویرجینیا طلایی را دارد. Gold به طور طبیعی شیرین ترین از این سه است. قندهای زیادی در این توتون وجود دارد، و اگر به آن فشار بیاورید می تواند زبان شما را گاز بگیرد، اما هنوز هم یک ویرجینیا شیرین خوب است.

بله، این در واقع یک ویرجینیا طلایی است و بله، یک کاوندیش است. چطور اینطور است؟

کاوندیش یک نوع گیاه یا تنباکو نیست: نام (معمولاً) تنباکوهای ویرجینیا و برلی است که از طریق فرآیند پخت و روش نگهداری و برش خاصی قرار گرفته اند. تنباکوهای کاوندیش پس از فرآیند پخت مربوطه خود (Burley: air-cured، Virginia: flue-cured)، بخارپز می شوند، معمولاً با شکر یا طعم دهنده در آب، تا تنباکو را با رطوبت و شیرینی لطیف دم کنند. پس از بخارپز کردن، تنباکو تحت فشار (فشرده) برای یک دوره پخت و تخمیر اضافی ذخیره می شود. پرس می تواند از چند روز تا چند هفته طول بکشد و طعم دهنده ها و یا پوشش را می توان در هر مرحله از فرآیند اضافه کرد. رنگ و طعم کاوندیش بین طبیعی و دارک متفاوت است، بسته به اینکه چه طعم دهنده ای به آن اضافه می شود و فشار چقدر قوی است.

کاپیتان بلک گلد فاقد برلی است. ویرجینیا خالص است. در مقابل، Captain Black Regular دارای Black Cavendish و Burley است، در حالی که Captain Black Royal دارای Black Cavendish و Gold Cavendish است.

توتون پیپ کاپتان بلک Captain Black Royal

توتون Captain Black Royal حد وسط خوبی بین دو نسخه دیگر است. من همه آنها را دوست دارم. کاپیتان بلک گلد برای زمانی که شما در حال و هوای یک طعم شیرین هستید عالی است، اما مراقب گاز گرفتن باشید، آهسته آن را بکشید. Captain Black Regular (سفید) زمانی عالی است که می خواهید یک کاوندیش مشکی شیرین که زبان را گاز نمی گیرد تجربه کنید، اما کاپیتان بلک رویال کمی از شیرینی آن کم شده و برای کشیدن پیپ در تمام روز عالی است.

برای دیدن انواع پیپ آدیشا کلیک کن

لیست محصولات کاپتان بلک

توتون پیپ

در بسته بندی هایی با وزن های مختلف عرضه می شود:

• White
• Gold
• Copper
• Royal
• Light
• Cherry
• Grape
• Round Taste
• Dark
• Red Sky
• Midnight Gold
• The Black Sea

سیگار

در بسته های سه تایی یا 20 تایی عرضه می شود:

• Classic
• Dark
• Sweet
• Grape
• Cherry
• Switch

سیگار برگ

در بسته های 5 تایی عرضه می شود:

• Original filter tip
• Vanilla filter tip
• Cherry filter tip

جمع بندی

کاپیتان بلک در هفت دهه گذشته به ظاهری ابتدایی پایبند بوده است، پس‌زمینه‌ای تک رنگ که نشان می‌دهد کدام ترکیب است، با شبح سیاهی از یک کشتی بلند. بسته توتون پیپ کاپتان بلک بسته ای نمادین است که برای هر کسی که مدتی در این سرگرمی بوده است به راحتی قابل تشخیص است.بسته ها به سبک استاندارد تاشو با زبانه چسب دار هستند که به شما امکان می دهد تا قبل از شروع از کار افتادن کیسه، آن را چند بار ببندید و باز کنید. مرطوب کننده اضافه شده در توتون به این معنی است که می توانید آن را برای چندین هفته قبل از اینکه نگران خشک شدن بیش از حد آن باشید، نگه دارید.

مطالب مرتبط:

• بررسی سیگار برگ گورخا gurkha cellar reserve 12
• لوازم جانبی پیپ شامل چه چیزهایی است

• منبع: pipesmagazine

راهنمای کامل قهوه لیبریا: انواع دانه ها، مناطق قهوه خیز، انواع طعم ها

همانطور که از نام آن پیداست، دانه های قهوه لیبریکا در سواحل غربی آفریقا در جمهوری لیبریا کشت می شوند، که یکی از کمیاب ترین و منحصر به فرد ترین دانه های قهوه در جهان است. قهوه لیبریکا که عمدتاً تحت الشعاع دانه های عربیکا و روبوستا قرار دارد، تنها دو درصد از دانه های مصرف شده در سراسر جهان را تشکیل می دهد. قهوه لیبریکا با آب و هوای گرم و استوایی، و بیشتر گیاهان میوه‌زا در بخش غربی کشور، در سواحل اقیانوس اطلس رشد می‌کنند.

با چنین مقادیر حداقلی، جای تعجب نیست که دانه لیبریکا به انقراض نزدیک باشد. بسیاری از علاقه مندان به قهوه مشتاق امتحان کردن آن هستند، اما تعداد کمی از آنها با تاریخچه طولانی این گیاه آشنا هستند. در این مقاله تاریخچه این گیاه و همچنین جزئیاتی در مورد عطر و طعم این قهوه در خطر انقراض را ارائه می دهیم.

کشور لیبریا

لیبِریا با نام رسمی جمهوری لیبریا، کشوری در غرب آفریقا و شمال خلیج گینه است که پایتخت آن مانروویا می‌باشد. این کشور از شمال با سیرالئون، از شمال شرق با گینه و از شرق با ساحل عاج همسایه است و از غرب به اقیانوس اطلس پیوند می‌خورد. کشور لیبریا در سال ۱۸۴۷ میلادی توسط بردگان آزادشده‌ای که از آمریکا به قارهٔ آفریقا بازگشته بودند بنیاد شده و یکی از کهن‌ترین جمهوری‌های قارهٔ آفریقا است. این کشور از دههٔ ۱۹۹۰ به دلیل جنگ‌های طولانی داخلی و نیز نقشی که در جنگ سیرالئون داشت، کشوری شناخته شده‌ است و دارای حدود ۵٬۰۵۸٬۰۰۰ نفر جمعیت است. زبان رسمی این کشور انگلیسی است که به همراه ۲۹ زبان محلی دیگر در این کشور به کار می‌رود. ادیان مسیحیت، اسلام و برخی عقاید دیگر در این منطقه رواج دارد. میانگین عمر مردان ۴۱ سال و زنان ۴۲ است. واحد پول این کشور دلار لیبریا می‌باشد. الماس، آهن، کائوچو، قهوه و کاکائو از محصولات صادراتی این کشور است.

تاریخچه قهوه لیبریکا

قهوه لیبریکا کمتر از 1.5 درصد از قهوه تجاری تولید شده را تشکیل می دهد. اولین بار در فیلیپین به صورت تجاری کشت شد، پس از آن در دهه 1740 توسط راهبان اسپانیایی به شهر لیپا آورده شد. قهوه liberica گونه اصلی قهوه بود که در طول دوره استعمار در جزایر رشد می کرد و به کشورهای غربی صادر می شدند، جایی که قیمت آنها تا پنج برابر قیمت سایر دانه ها و یا گونه های قهوه بود. در طول همه گیری جهانی زنگ قهوه در اواخر قرن نوزدهم، مزارع قهوه liberica در فیلیپین بیشتر از مزارع عربیکا و روبوستا زنده ماندند. اما آنها نیز در نهایت تسلیم این بیماری شدند که منجر به فروپاشی صنعت قهوه در جزایر شد. قهوه liberica در محلی به عنوان kapeng barako (به اسپانیایی: café verraco) شناخته می شود. هنوز هم در فیلیپین به شدت مورد توجه است و به طور گسترده رشد می کند، اگرچه تا حد زیادی برای بازار محلی عرضه می شود. امروزه، باتانگاس و استان مجاور کاویت، تولیدکنندگان اصلی گونه فیلیپینی لیبریکا هستند.

در پایان قرن نوزدهم، قهوه liberica به اندونزی نیز برده شد تا جایگزین درختان عربیکا شود که در اثر بیماری زنگ قهوه از بین رفته بودند. امروزه هنوز در بخش‌هایی از جاوه مرکزی و شرقی و کالیمانتان غربی یافت می‌شود. لیبریکا در مالزی نیز کشت می شود. به طور کلی به دلیل مهاجرت جاوه ها به مالزی در قرن نوزدهم در نوار قهوه مالزی در ساحل غربی جوهور رشد می کند، و یک گونه کمیاب و بی نظیر لیبریکا را می توان در منطقه ای منزوی از جنگل های آمازون در گویان یافت.

دانه های قهوه لیبریکا بسیار بزرگتر از دانه های محبوب عربیکا و روبوستا هستند. با توجه به نادر بودن و عرضه محدود آن در سطح جهانی، هزینه دانه لیبریکا معمولی در سطح بالاتری قرار دارد و دانه لیبریکا ممتاز دارای برچسب قیمت بالاتری است. غلظت کافئین دانه های لیبریکا با 1.23 گرم در 100 گرم کمترین میزان کافئین در بین سه رقم قهوه است که در آن عربیکا 1.61 گرم در 100 گرم و روبوستا 2.26 گرم در 100 گرم است.

زنگ زدگی قهوه 

زنگ قهوه که به عنوان زنگ برگ قهوه نیز شناخته می شود، قارچی به نام Hemileia vastatrix است که می تواند کل محصول قهوه را در مدت زمان کمی از بین ببرد. در اوایل دهه 1890، بسیاری از محصولات قهوه در جهان به دلیل این قارچ از بین رفته بودند. پوسیدگی قهوه روی برگ های گیاه شروع می شود و به صورت یک ماده پودری قهوه ای رنگ که شبیه زنگ فلز است ظاهر می شود. این قارچ به سرعت مناطقی از پوشش گیاهی را می بلعد و فاجعه به بار می آورد. با این حال، کشاورزان و بازرگانان متوجه شدند که دانه لیبریکا از بین نرفته است. آنها شروع به برنامه ریزی برای بازسازی محصولات قهوه خود کردند. برای کمک به جلوگیری از شکست کامل تجارت قهوه، قهوه لیبریکا به نقاط مختلف جهان فرستاده شد به این امید که بتواند دوباره کشت شود.

کشت قهوه لیبریا در کشورهای فیلیپین، مالزی و اندونزی

با توجه به توضیحات بالا قهوه لیبریا به فیلیپین، مالزی و اندونزی راه یافت. اما بیشتر در فیلیپین درخشید. در طول کشت مجدد، فیلیپین یک استان ایالات متحده بود که از تجارت قهوه سود می برد که بعد از مدت کوتاهی پس از جنگ جهانی دوم از ایالات متحده استقلال یافت. برای جلوگیری از انحصار تجارت قهوه در کشورهای کوچکتر، ایالات متحده محدودیت‌های صادراتی شدیدی را اعمال کرد و عملاً گسترش قهوه لیبریکا را متوقف کرد. در نتیجه، مالزی به یکی از بزرگترین صادرکنندگان قهوه در جهان تبدیل شد و همچنان بزرگترین تولید کننده دانه لیبریکا است و پس از آن فیلیپین، اندونزی و لیبریا قرار دارند.

ویژگی قهوه لیبریکا

قهوه لیبریکا به دلیل تاریخچه خود منحصر به فرد است، اما همچنین ویژگی های منحصر به فردی در مقایسه با قهوه های رایج نیز دارد. اول اینکه گیاه لیبریکا بسیار بزرگتر و بلندتر از گیاه عربیکا و روبوستا است. این گیاه با ارتفاع 20 متری یکی از مرتفع ترین گیاهان قهوه در جهان است. نه تنها خود گیاه بزرگ است، بلکه گیلاس آن نیز به همان اندازه بزرگ است. آنها همچنین از نظر ظاهری متمایز هستند، عربیکا و روبوستا دانه های کوچکتری دارند، دانه های لیبریکا تقریباً دو برابر اندازه و شکل نامتقارن دارند.

رشد قهوه در لیبریا پس از جنگ داخلی

پس از کشت مجدد گیاه همنام خود، لیبریا به کشت دانه های قهوه روبوستا و لیبریکا ادامه داد. اما دیگر یکی از صادرات اصلی نبود، و بیشتر بومی مصرف می شد. متأسفانه، اواخر سال 1980 ناآرامی های مدنی در لیبریا به وجود آمد. و در سال 1989، یک کودتا به رهبری ارتش اولین جنگ داخلی، جنگ داخلی دیگری را آغاز کرد که باعث کشته شدن صدها هزار نفر شد. در حالی که دومین ناآرامی مدنی در حال ادامه یافتن بود، محصول لیبریا تا زمانی که صلح در سال 2003 برقرار شد، قدرت دوباره به دست نیاورد. بیشتر مزارع قهوه مورد غفلت قرار گرفته بودند و پوشش گیاهی بیرونی آنها را فرا گرفته بود. نه تنها این، بلکه کشاورزان نیز به سمت محصولات پرسودتر جذب شدند. مانند گیاهان کاکائو . مسائل دیگری مثل مسائل زیرساختی و احتیاط برای سرمایه گذاری در فن آوری های کاشت و فرآیند آن نیز تاثیر خود را گذاشتند. لیبریا هرگز خود را به عنوان پیشرو در رشد دانه لیبریکا به دست نیاورده است. در عوض، کشاورزان به کارهای سودآورتر روی آوردند یا با دانه روبوستا که بیشتر مورد توجه بود، ادامه دادند.

مناطق قهوه خیز لیبریا

لیبریا هنوز هم پیشرو در تولید قهوه است، اما عمدتاً در دسته دانه های روبوستا قرار دارد. و قهوه لیبریکا که در این منطقه تولید می شود برای مصرف بومی لیبریا است زیرا هنوز یک نوشیدنی محلی محبوب است.

و اما همانطور که گفته شد، فیلیپین و مالزی در کشت این قهوه پیشرفت کردند.

طعم قهوه لیبریا

تصور می شود قهوه لیبریکا یکی از منحصر به فردترین و جذاب ترین طعم های موجود را دارد. طعمی غنی و چوبی دارد. نت های پیچیده آن، چوبی، دودی و در عین حال شیرین هستند. با کمال تعجب، اکثر کارشناسان بر این باورند که بیشتر طعم آن در افتر تست است. به دلیل شیرینی دودی آن، شدت طعم آن اغلب با تنباکوی مایع مقایسه می شود. بسیاری از کشاورزان فیلیپینی از آن به عنوان "Kape Barako" یاد می کنند که تقریباً به "قهوه مردانه" ترجمه می شود.

دانه لیبریکا تلخی کمتری نسبت به دو نوع همتای خود دارد. لیبریکا همچنین کافئین کمتری دارد. قهوه لیبریکا با 1.23 گرم کافئین در هر 100 گرم دانه، از نظر محتوای کافئین به چای نزدیکتر است.

رایحه این قهوه در تضاد با طعم آن است. به جای پررنگ و خاکی بودن، که انتظار دارید، رایحه گلی ملایمی دارد. برخی از علاقه مندان حتی آن را به عنوان یک نت میوه ای توصیف می کنند.

هنگامی که شروع به دم کردن می کنید، لیبریکا عطر و بوی ظریف شکلاتی می دهد. اینجاست که به آرامی شروع به تشخیص نت های آجیلی و نت های چوبی و عمیق می کنید که در طعم تکرار می شوند. همه عطرها ها با هم ترکیب می شوند و یک فنجان قهوه بسیار منحصر به فرد را ارائه می دهند، و اما بسیاری احساس می کنند که این یک طعم اکتسابی است.

جمع بندی

دانه های قهوه لیبریکا برای رشد به ارتفاعات، دما و رطوبت خاصی نیاز دارند. با تغییرات آب و هوایی و جنگل زدایی مداوم، مناطقی که در آن برداشت می شود به شدت کاهش یافته است. اما همانطور که گفته شد، هر چهار کشور به تولید قهوه لیبریکا ادامه می دهند، ولی در مقیاس کوچکتر. و این مسئله که بیشتر محصول برای مصرف بومی نگهداری می شود دانه های لیبریکا را از خطر انقراض دور نگه می دارد، و در عین حال آنها را کمیاب نگه می دارد.

مطالب مرتبط:

• همه چیز درباره قهوه دومنیکن

• همه چیز درباره قهوه جامائیکا

راهنمای کامل خرید قهوه دومنیکن: انواع دانه ها، مناطق قهوه خیز، انواع طعم ها

جمهوری دومنیکن که همسایه هائیتی است، تاریخ استعماری پیچیده ای را با همسایه خود به اشتراک می گذارد و هر کشور مسیر عجیبی را که تاریخ برای آنها ترسیم کرده بود را منعکس می کند و نقش مهمی در نحوه رشد قهوه در دومین جزیره بزرگ کارائیب ایفا می کند. در حالی که جزیزه تاریخ این کشورها را از هم جدا می کند، قهوه دومنیکن، مانند برادران هائیتی و جامائیکایی خود، با نت های طعم شیرین، بدنه خامه ای و نرمی کلی که در دیگر قهوه های کارائیب یافت می شود، مشخص می شود. اما دقیقا چه چیزی دانه های قهوه دومنیکن را از بقیه متمایز می کند؟ اجازه دهید در مورد آنچه که این دانه قهوه را از اعضای نزدیک خانواده اش جدا می کند بیشتر بدانیم.

کشور دومنیکن

جمهوری دومنیکن کشوری است در بخش شرقی جزیره هیسپانیولا در دریای کارائیب. پایتخت آن سانتو دومینگو است. زبان رسمی این کشور اسپانیایی و واحد پول آن پزو است. جمهوری دومنیکن با حدود ۱۱ میلیون نفر جمعیت و ۴۸٬۴۴۵ کیلومتر مربع مساحت، پس از کوبا، دومین کشور بزرگ حوزه کارائیب از نظر جمعیت و مساحت به‌شمار می‌آید. یک میلیون نفر از جمعیت جمهوری دومنیکن در پایتخت کشور زندگی می‌کنند. از سدهٔ هفتم میلادی ساکنان منطقهٔ کنونی جمهوری دومنیکن را مردم قوم تائینوس تشکیل می‌دادند. کریستف کلمب در سال ۱۴۹۲ به ساحل دومنیکن رسید و این محل به محل نخستین سکونتگاه دائم اروپاییان در آمریکا بدل شد. این سکونتگاه همان سانتو دومینگو، پایتخت کنونی کشور است که اولین پایتخت اسپانیا در قاره جدید نیز بود. پس از سه قرن حکومت اسپانیایی، که در خلال آن در دوره‌هایی هائیتی نیز اداره کشور را در دست داشتند، این کشور در سال ۱۸۲۱ مستقل شد.

تاریخچه قهوه دومنیکن

قهوه، گیاهی بومی آفریقا، در اوایل قرن 18 توسط اسپانیایی ها به جمهوری دومنیکن معرفی شد. این کشور صادرات دانه های قهوه را در اواخر قرن نوزدهم آغاز کرد و در کنار شکر، کاکائو و موز، قهوه یکی از محصولات صادراتی پیشرو جمهوری دومنیکن شد و هنوز هم باقی می ماند. از دیگر کشورهای کارائیب با سنت کاشت قهوه می توان به هائیتی و  جامائیکا اشاره کرد. جمهوری دومنیکن اکنون به دلیل صادرکننده برخی از بهترین محصولات قهوه با کیفیت در جهان شناخته شده است. قهوه های اصلی که در اینجا رشد می کنند عربیکا و تا حد بسیار کمتری روبوستا هستند. جالب اینجاست که بر خلاف سایر کشورهای کارائیب که عموماً قهوه خود را صادر می کنند، جمهوری دومنیکن میزان بالایی از مصرف قهوه داخلی دارد و در نتیجه تنها 20 درصد از قهوه کشت شده در DR در دنیای بزرگتر راه پیدا می کند، در حالی که 80 درصد قهوه داخل کشور دومنیکن مصرف می شوند. از معروف ترین برندهای قهوه جمهوری دومنیکن می توان به کافه سانتو دومینگو اشاره کرد.

انواع طعم قهوه دومنیکن

با توجه به وسعت مناطق در حال رشد کشور دومنیکن، مناطق مختلف طعم های متفاوتی دارند. معمولاً قهوه‌های شمال کشور در جمهوری دومنیکن بیشتر خاکی است و نت‌هایی از شکلات، آجیل و انواع توت‌ها دارد، اما مناطق در حال رشد جنوبی دانه‌های قهوه ای تولید می‌کنند که به مرکبات یا میوه‌های هسته‌دار با عطرهای گل بیشتر اشاره دارد. در حالی که این تفاوت را می توان بین شمال و جنوب یافت، به طور کلی دانه های قهوه دومنیکن در مقایسه با سایر قهوه های کارائیب مانند دانه های جامائیکا یا دانه های هائیتی متعادل تر و تمیزتر هستند. قهوه دومنیکن از این نظر تقریباً به قهوه آمریکای مرکزی نزدیکتر است.

اکثریت قهوه‌ای که در جمهوری دومنیکن کشت می‌شود، عربیکا (معمولاً از نوع کاتورا یا تایپیکا) است و به روش مرطوب پردازش می‌شود. با این حال، یک بار می توان دانه های روبوستا را برای کشت و همچنین فرآوری عسل نیز یافت. قهوه‌ای که در جمهوری دومنیکن رشد می‌کند، با توجه به تاریخچه این کشور با کشاورزان کوچکی که این محصول را در مقایسه با مزارع بزرگ مانند کشور خواهرش هائیتی، به‌صورت ارگانیک و در دسته‌های کوچک کشت می‌کنند. متأسفانه، بیشتر این دانه ها دارای گواهی ارگانیک نیستند، اما به راحتی می توانند از آن استفاده کنند.

مناطق کشت قهوه دومنیکن و انواع آن

جمهوری دومنیکن خانه بسیاری از اقلیم های کوچک است، به طور کلی، با توجه به آب و هوای گرمسیری که دارد، تولید قهوه در طول سال در مناطق مختلف در این کشور انجام می شود. علاوه بر این، زمان اوج برداشت به طور سنتی از نوامبر تا می در نظر گرفته می شود. به طور کلی، شش منطقه سنتی وجود دارد که در چهار رشته کوه مختلف پراکنده شده اند (در نهایت، جمهوری دومنیکن جزیره مشابهی با هائیتی دارد). این رشته کوه ها بین 2000 تا 5000 متر بالاتر از سطح دریا قرار دارند که چیزی را ایجاد می کند که "به شدت رشد کرده" نامیده می شود. قهوه‌ای که در ارتفاعات رشد می‌کند معمولاً دانه‌ای متراکم‌تر دارد که نسبت به قهوه‌ای که در ارتفاعات پایین‌تر رشد می‌کند کمی کندتر رشد می‌کند. 

شش منطقه کشت قهوه و انواع دانه های قهوه دومنیکن

همه این مناطق بین شمال و جنوب تقسیم شده‌اند که اغلب قهوه ها طعم و مزه‌ای فراگیر دارند.

• منطقه Cibao: دره سیبائو که اغلب ال سیبائو نامیده می شود، در قسمت شمالی کشور یافت می شود. خود این دره بخشی از رشته کوه کوردیلا است. قهوه با کیفیت بالا که در اینجا رشد می‌کند به خاطر اسیدیته پایینش شناخته می‌شود، این قهوه ها بدنه کامل و طعم‌های خاکی و آجیلی دارند.
• منطقه Bani: منطقه جنوبی بانی به دلیل بارندگی زیاد، قهوه خود را در کنار موز می کارند. قهوه این منطقه بیشتر با قهوه هائیتی مقایسه شده است. قهوه‌ای که در این منطقه رشد می‌کند نیز به عنوان قهوه ملایم شناخته شده است.
• منطفه Azua: منطقه Azua در بخش جنوبی کشور است و دانه های قهوه در اینجا در کنار سایر محصولات رشد می کنند. در حالی که قهوه‌های کشت‌شده جنوب در DR معمولاً با طعم‌های میوه‌مانند شناخته می‌شوند، Azua به داشتن بیشترین طعم‌های میوه‌ای در بین تمام مناطق قهوه جنوبی در جمهوری دومنیکن مشهور است.
• منطقه Ocoa: این منطقه در حال رشد نیز در جنوب است و مانند قهوه بانی، قهوه اینجا نیز بیشتر شبیه به قهوه هائیتی است، و در حالی که قهوه بانی ملایم است، قهوه Ocoa به طرز شگفت انگیزی قوی است.
• منطقه Barahona:منطقه جنوب غربی باراونا از همه قهوه‌های کشت‌شده در دومنیکن بیشترین توجه را دارد. این قهوه از نظر کیفیت با قهوه های جامائیکا مقایسه شده است.
• منطقه Juncalito: قهوه این منطقه که در مرکز جمهوری دومنیکن قرار دارد، به دلیل طعم میوه‌های استوایی آن قابل توجه است و در ارتفاعات کوهستانی در یک آب و هوای کوچک نسبتا معتدل رشد می‌کند.

بیشترین کشت دانه های قهوه عربیکا در کشور دومنیکن

قهوه عربیکا نوع غالب دانه ای است که توسط کشاورزان در سراسر کشور کشت می شود. بیش از 95 درصد از قهوه تولید شده در جمهوری دومنیکن عربیکا است، در حالی که حدود سه درصد از قهوه روبوستا است. در دسته عربیکای دومنیکن ، دو نوع اصلی قهوه تایپیکا و کاتورا وجود دارد. اولی نوع قدیمی‌تری از دانه است اما دیگر به اندازه تولید نمی‌شود. Caturra گونه جدیدتری است که عملکرد بالاتر و برداشت زودتر ارائه می دهد، اما کیفیت پایین تری دارد.

جمع بندی

در حالی که قهوه های جامائیکا و هائیتی تمایل به برشته شدن متوسط، تیره تا تیره تر دارند، دانه های قهوه دومنیکن منحصر به فرد هستند در این واقعیت که می توانند به هر سطحی برشته شوند. اکثر قهوه های جمهوری دومنیکن تحت پردازش مرطوب قرار می گیرند. به عبارت دیگر میوه گیلاس قهوه قبل از خشک شدن حذف می شود. پردازش به این روش به حفظ نت‌های ظریف و پایان تمیز قهوه کمک می‌کند و هیچ طعم شیرین و مزه‌دار میوه‌ای که ممکن است اسیدیته سبک‌تر را بیش از حد کاهش دهد، اضافه نمی‌کند. قهوه های فرآوری شده و طبیعی با عسل را از جمهوری دومنیکن می توانید تجربه کنید که یک قهوه استثنایی هستند.

مطالب مرتبط:

• همه چیز درباره قهوه ونزوئلا
• همه چیز درباره قهوه کنگو

• منبع: coffeebeancorral

بررسی سیگار برگ گورخا gurkha cellar reserve 12

گروه سیگار گورکا که در نمایشگاه تجارت IPCPR 2015 منتشر شد، چهارمین قسمت از سری خود را با نام Gurkha Cellar Reserve Platinum Edition اعلام کرد. نسخه پلاتینیوم اولین نسخه از این سری است که نه تنها در نیکاراگوئه ساخته می شود، بلکه اولین سیگار در این سری است که از تنباکوی نیکاراگوئه استفاده می کند.

این سیگار گورخا توسط هیئتی متشکل از حداقل 4 داور بررسی شد. آنها از قبل نمی دانستند که چه سیگاری می کشند.این نمرات میانگینی از تمام نمرات بازبینان با حذف نقاط پرت است. 

اطلاعات اصلی:

ویتولا: پرفکتو
طول: 5 اینچ
گیج حلقه: 58
کشور مبدا: نیکاراگوئه
لفاف: اسکورو اکوادوری
کلاسور: نیکاراگوئه
پرکننده: نیکاراگوئه
کارخانه: American Caribbean Tobacco S.A.
مخلوط کن: کایزاد هانسوتیا
تعداد منتقدان: 4 - ساندیپ (جانگوس) درک (StogieNinja) استیو (ThaGreatWazoo) رایان (Youngryan216)
قیمت: 9.35 دلار
سن: 1 سال
تاریخ انتشار: 2015
تولید کننده: سیگار گورکا

لینک خرید: سیگار برگ گورخا gurkha cellar reserve 12

برداشت های اولیه

شکل ظاهری: 93
"به نظر می رسد یک پرفکتو با انتهای دو مخروطی است. سر دارای دم پیچ خورده مانند انتهای آن است. هیچ کلاه شفافی قابل مشاهده نیست. پایه با یک انتهای برش کوچک مخروطی ساخته شده است. سطح عمدتاً صاف است و رگه‌های برجسته‌ای قابل مشاهده است که احساس نمی‌شوند.» -ساندیپ (جانگوس)

رایحه: 89
«رایحه چرم سبک و مقداری یونجه است. کشش خشک با جوز هندی و مقداری فلفل سفید به زبان کمی شیرین است. -ساندیپ (جانگوس)

نقد سیگار برگ گورخا gurkha cellar reserve 12

یک سوم اولیه

• طعم: 91
• قدرت: متوسط
• بدنه یا پیچیدگی: متوسط-پر

آغاز این سیگار پویا بود. طعم در دهان پر و غنی بود. دود تمام دهان را می پوشاند و دود مانند دینامیت بود. ” – استیو (ThaGreatWazoo)

اولین اینچ شیرینی شکر قهوه‌ای و نت تازه زودگذر دارد. یکی از اجزای مورد علاقه من برای یک سیگار برگ. مقداری ادویه وجود دارد که مرا به یاد زنجبیل می اندازد، اما هیچ چیز غافلگیرکننده ای نیست. رتروهیل دارای روکش صاف و بلندی است که ترکیب را به خوبی تکمیل می کند. این، بر خلاف بیرون آوردن طعم های ظریف دیگر، باعث ایجاد یک رترو هیل بسیار نرم می شود. من واقعاً ازکشیدن این سیگار تا الان لذت می برم.» -رایان (Youngryan216)

رترو هیل چیست؟ اساساً به این معنی است که دود را مانند معمول به داخل دهان خود بکشید (هرگز به ریه وارد)، و بخشی از دود را از طریق بینی خارج کنید، در واقع حتی نیازی به خارج شدن کامل دود از بینی نیست.

یک سوم دوم

• طعم: 93
• قدرت: متوسط
• بدنه یا پیچیدگی: متوسط-پر

کشیدن با دود و مشخصات بسیار خوب ادامه یافت. طعم اصلی شامل نان خمیر ترش، فلفل و سدر بود. رترو هیل آرام بود و پایان خوبی را برای تعادل ارائه کرد. ” – استیو (ThaGreatWazoo)

یک سوم دوم بیشتر نت نان را از دست داده است و با یک نت چرمی نرم و ادویه بیشتر جایگزین شده است. این ترکیب متعادل است و هیچ کدانم از طعم ها هرگز غلبه نمی کند. تنها چیزی که این قسمت از سیگار فاقد آن است کمی ویژگی بیشتر است. اینها طعم های سنتی سیگار برگ هستند، اما به روشی بسیار متعادل و خوش طعم انجام می شوند. -رایان (Youngryan216)

یک سوم نهایی

• طعم: 95
• قدرت: متوسط - قوی
• بدنه یا پیچیدگی: متوسط-پر

سیگار کاملا کشیده شد. واقعاً در یک سوم پایانی گام بزرگی برداشته است. ادویه‌ها، نت‌های اسپرسو، سدر، تکه‌های وانیل و کوکی Oreo. فلفل سیاه روی زبان، آجیل و وانیل روی رترو هیل. هنوز هم کمی تلخی بلوطی وجود دارد، اما در این مرحله یک افت جزئی است. ” –درک (StogieNinja)

یک سوم پایانی عطری شیرین و متمایز روی رترو هیل دارد که فرصتی برای خنک شدن در بین پف‌ها به شما داده می‌شود. این ترکیب در اینجا به اوج می رسد و تا زمانی که به پایان برسد خوشمزه است. -رایان (Youngryan216)

برداشت های کلی

تعادل: 91
سیگار برگ های فیگورادو سنگین هستند. این یکی خوب شروع می شود، خیلی سبک می شود، سپس سنگین می شود. اما به طور کلی، مناسب است.” -درک (StogieNinja)

سوختگی: 90
هیچ مشکلی با سوختگی در تمام طول کشیدن سیگار وجود ندارد. -ساندیپ (جانگوس)

ساخت: 93
«سیگاری خوش ساخت با شکلی دوتایی پرفکتو. سر دم مانندی داشت و پا مخروطی و بریده بود. در تمام طول کشیدن سیگار در لمس محکم بود.» -ساندیپ (جانگوس)

• قدرت کلی: متوسط-قوی
• بدنه/پیچیدگی کلی: متوسط-پر
• تجربه کلی: 91

«به طور کلی سیگار با چرم و یونجه با طعم‌های خاکی ابعادی ویژه داشت. با این حال سنگینی در یک سوم میانی و پایانی وجود داشت که لذت را از بین برد. این سیگار نوع مورد علاقه من نیست.» -ساندیپ (جانگوس)

"یک سوم اول بسیار ناامید کننده بود. طعم ها کم شده بود و کل تجربه برای شروع خیلی مطبوع بود. در یک سوم دوم، به شدت بهبود یافت و در یک سوم پایانی بسیار خوب بود. من نمی دانم که آیا این تجربه رایج بود یا خیر، و مشتاقانه منتظر فاش شدن نام آن هستم. سیگاری نیست که بتوانم بعد از تجربه‌ام توصیه کنم، اما اگر تجربیات دیگران منسجم‌تر بود، شاید ارزش یک نگاه مجدد را داشته باشد.» -درک (StogieNinja)

«این سیگار یک تجربه مطلق سیگار کشیدن مانند دینامیت بود. از ظاهر و احساس در دست گرفته تا تغییر طعم صاف، این سیگار همه طیف سیگاری ها را خوشحال می کند. تعدادی از این سیگارها را بردارید و واقعا لذت ببرید. سیگار عالی ” – استیو (ThaGreatWazoo)

این سیگار برگ اصلاحی دارد که با روشن شدن فوراً قابل تشخیص است. واضح است که برای تکمیل ایده این ترکیب زمان صرف شده است. در حالی که من طرفدار سایز نیستم، شکل بی نقص در قسمت بالایی آن باعث می شود سیگار کشیدن راحت تر شود. این ترکیب خوبی بود، اما شرط می بندم که برای ویتولاهای کوچکتر مناسب تر است. منطق من در اینجا این است که پرکننده کمتر به مقدار کمی بیشتر از لفاف و کلاسور برابر است ،که تنها شکایت واقعی من از این سیگار است. من سیگار دیگری می کشم بدون اینکه سوالی پرسیده شود.» -رایان (Youngryan216)

زمان کشیدن سیگار (بر حسب دقیقه): 73

• منبع: blindmanspuff