راهنمای کامل خرید قهوه تایلند: تاریخچه، مناطق قهوه خیز، انواع طعم ها

تایلند (سیام سابق) از سال 2014 یکی از 25 تولیدکننده برتر قهوه در جهان است، اما وضعیت آن به عنوان یک منبع قهوه به طور گسترده شناخته شده نیست. تایلند به طور سنتی عمدتاً روبوستا را برای مصارف صنعتی تولید می‌کرد، اما این کشور به سرعت به یک مبدا هیجان‌انگیز برای تولید قهوه‌های عربیکا مرغوب و همچنین روبوستا تبدیل شد. اما تایلند قهوه بسیار کمی صادر می کند و بیشتر تولید آن برای مصرف داخلی کشور باقی می ماند.در تایلند یک اکوسیستم قهوه تخصصی پررونق وجود دارد که در آن کشاورزان، رسترها، کافه‌ها و مصرف‌کنندگان به صورت هماهنگ همزیستی دارند. اغلب به‌عنوان نمونه‌ای از یک اکوسیستم قهوه کارآمد برای مبدایی که قهوه تولید شده از هر دو دیدگاه اقتصادی و محیطی پایدار است، دیده می‌شود.

کشور تایلند

تایلند با نام رسمی پادشاهی تایلند و نام پیشین سیام، کشوری در شبه‌جزیره هندوچین واقع در جنوب شرقی آسیاست. تایلند از شمال غربی و غرب با میانمار و از شمال شرقی و شرق با لائوس و از جنوب شرقی با کامبوج و از جنوب با مالزی همسایه است. سواحل خلیج تایلند و دریای آندامان تایلند را به قطب گردشگری جهان بدل کرده‌است هر چند که کارگران جنسی در این شکوفایی قطب گردشگری بی بهره نبودند. زبان رسمی کشور تایلندی، پایتخت و همچنین پرجمعیت‌ترین شهر آن بانکوک و مذهب حدود ۹۵ درصد مردم بودایی است. نام تایلند در زبان مردم محلی برگرفته از دو لغت Thai و Land می‌باشد که به معنای سرزمین مردمان آزاد یا همان قوم تای است. جمعیت این کشور ۶۹٬۷۷۸٬۰۰۰ نفر است. در پی کودتای پرایوث چان اوچا فرمانده ارتش علیه یانگلیک شیناواترا نخست‌وزیر سابق این کشور، در سال ۱۳۹۳ حکومت نظامیان بار دیگر بر این کشور استوار شد. در ۱۳۹۵ (۲۰۱۶) همه‌پرسی قانون اساسی توسط نظامیان برگزار شد که رأی مثبت مردم به آن باعث شد تا اختیارات وسیعی به خونتا (حکومت نظامی تایلند) داده شود.

تاریخچه قهوه تایلند

تایلند نسبتاً دیر به تولید قهوه رسیده است. در دهه 1970، پادشاه بومیبول آدولیادج، مجموعه ای از پروژه های قهوه را در شمال این کشور راه اندازی کرد تا به جوامع محلی کمک کند تا محصولات دیگری مانند قهوه را به عنوان جایگزینی برای کشت خشخاش پرورش دهند. تایلند در سال 1976 صادرکننده قهوه شد. ایجاد یک اقتصاد سازگارتر با محیط زیست این منطقه قبلاً به دلیل تجارت و تولید تریاک بدنام بود و خانواده های زیادی برای زنده ماندن و امرار معاش به کشت محصول قابل مبادله می پرداختند.

مردم محلی ساکن در ارتفاعات شمالی تشویق شدند تا شروع به رشد و برداشت قهوه به عنوان وسیله ای برای سرمایه گذاری در صنایع پایدار کنند و از خاک غنی، حاصلخیز و شرایط آب و هوایی ایده آل خود نهایت استفاده را ببرند. در نهایت این کار به موفقیت بزرگی تبدیل شد. چیانگ مای که معمولاً به عنوان پایتخت قهوه تایلند شناخته می شود، مرکز تحقیقات رویال قهوه و انجمن عربیکا تایلند است. اگرچه تایلند تنها یک قرن است که قهوه تولید می کند، کیفیت فوق العاده قهوه ای که امروزه تولید می شود و همچنین فرهنگ پایدار آن باعث شده تا تایلند به یکی از کشورهای پیشرو در تولید قهوه در آسیا تبدیل شود.

در تایلند دو نوع قهوه وجود دارد که عبارتند از عربیکا در شمال و روبوستا در جنوب. قهوه عربیکا به آب و هوای خنک تری نیاز دارد و قهوه ای با کیفیت بالاتر از روبوستا ارائه می دهد.

مناطق کشت قهوه تایلند

به طور کلی، دانه عربیکا در شمال تایلند و دانه روبوستا در جنوب رشد می‌کنند. قهوه روبوستا (Coffea canephora) به طور عمده در استان های چومفون، سورات تانی، ناخون سی تامارات، کرابی، فانگ نگا و رانونگ کشت می شود. قهوه در 67832 هکتار کشت می شود. تولید قهوه در جنوب کشور 80000 تن قهوه روبوستا است. یک چهارم قهوه روبوستا برای مصرف داخلی به شکل قهوه محلول، برشته شده، پودر شده و قلع شده است. بر اساس آمار فائو برای سال 2013، تولید قهوه 50000 تن در 51000 هکتار بود. عملکرد 980 کیلوگرم در هکتار بود که آن را در رتبه 18 جهان قرار داد. در سال 2015، دو نوع قهوه، Doi Tung و Doi Chang، از اتحادیه اروپا وضعیت نامگذاری حفاظت شده مبدا (PDO) را دریافت کردند. این نام قابل مقایسه با نام هایی است که به "شامپاین"، "ژامبون پارما" یا "بوردو" داده شده است، نیست.

در حال حاضر حدود 10000 تن عربیکا و تقریباً 30000 تن روبوستا در شمال تایلند کشت می شود. تولید قهوه در منطقه مرزی شمالی با برمه و لائوس، معروف به (مثلث طلایی) انجام می شود. قهوه عربیکا گونه خوبی است زیرا بازدهی آن برای همه رده های کشاورزان از جمله مردم ساکن تپه ها، سودآور است. قهوه ارگانیک برای کشت در ارتفاعات با دامنه ارتفاعی 800 متر (2600 فوت) تا 1200 متر (3900 فوت) مناسب است. قهوه هم در مناطق سایه دار و هم در مناطق باز در آفتاب کامل کشت می شود. کشت مخلوط در نواحی تپه ای همراه با درختان میوه نیز انجام می شود.

تعرفه‌های واردات قهوه تایلند دومین تعرفه‌های بالا در جهان است که باعث می‌شود کافی‌شاپ‌ها بتوانند دانه‌های خارج از کشور را عرضه کنند. بیشتر احتمال دارد که برزیل، کلمبیا یا اتیوپی را در ترکیب با قهوه تایلندی به جای یک منشا واحد پیدا کنید.

بهترین دانه های قهوه در تایلند

پاسخ به این سوال نسبتاً سختی است، زیرا مانند سایر محصولات کشاورزی ، واقعاً به آب و هوا و کیفیت خاک که نسبتاً فصلی است بستگی دارد. اما در حال حاضر بهترین دانه های قهوه سبز و بهترین قهوه عربیکا در تایلند از این 8 منطقه شمال تایلند تهیه می شود.

• Thep Sadet از دوی ساکت | 332 متر بالاتر از سطح دریا
• Khun Chang Khian از چیانگ مای | 1350 متر بالاتر از سطح دریا
• دوی چانگ در چیانگ رای | 1278 متر بالاتر از سطح دریا
• Baan Mae Kampong در چیانگ مای | 1300 متر بالاتر از سطح دریا
• مائه تانگ در چیانگ مای | 310 متر بالاتر از سطح دریا
• Suan Yaa Luang در نان | 1600 متر بالاتر از سطح دریا
• تونگ چانگ در نان | 1022 متر بالاتر از سطح دریا
• هوای تن در نان | 211 متر بالاتر از سطح دریا

طعم قهوه تایلند

قهوه تایلندی از بسیاری جهات شبیه قهوه ویتنامی است. با این حال، کیفیت بهبود یافته، مشخصات رست و طعم آن باعث محبوبیت بیشتر آن نسبت به رقیب ویتنامی خود شده است. از آنجایی که بیشتر دانه های تایلندی روبوستا هستند، رست قهوه معمولا تیره است. روبوستا راحت تر رشد می کند و حاوی کافئین بیشتری نسبت به عربیکا است. معمولاً با شیر تغلیظ شده شیرین سرو می‌شود و طعم‌های تلخ قوی را از بین می‌برد و به قهوه مشخصات طعم پیچیده‌ای می‌دهد. دانه عربیکا مانند تایپیکا و بوربون نیز کشت می شود. با این حال، رشد آنها به این راحتی نیست. به دلیل طعم میوه ای که دارند فقط به مقدار کمی شیر و شکر نیاز دارند.

مطالب مرتبط:

• همه چیز درباره قهوه فیلیپین
• همه چیز درباره قهوه یمن

• منبع: wikipedia

راهنمای کامل خرید قهوه فیلیپین: تاریخچه، مناطق قهوه خیز، انواع طعم ها

فیلیپین به نسبت تولید قهوه ای که می کند زیاد شناخته شده نیست، زیرا اغلب به نفع غول های قهوه مانند برزیل، اتیوپی و کلمبیا نادیده گرفته می شود. تعداد کمی از مردم می دانند که فیلیپین نزدیک به 200 سال است که قهوه تولید می کند و حتی در اواخر قرن 18 اولین تولید کننده قهوه در جهان بود.

در این مطلب، شما را با تاریخچه قهوه فیلیپین و ارائه مروری کوتاه بر قهوه مدرن فیلیپین، به قهوه فیلیپین می پردازیم. اگر می‌خواهید قهوه فیلیپین را امتحان کنید، جغرافیا و آب و هوا، انواع مختلفی که تولید می‌شوند و اینکه قهوه فیلیپینی را از کجا بخرید را پوشش خواهیم داد. بیایید شروع کنیم.

برای مشاهده انواع قهوه موجود در فروشگاه آدیشا کلیک کن

کشور فیلیپین

فیلیپین با نام رسمی جمهوری فیلیپین کشوری مجمع‌الجزایری در جنوب شرقی آسیا، واقع در شرق ناحیهٔ هند و چین و شمال اندونزی است. فیلیپین با مساحت ۳۴۲٬۳۵۳ کیلومتر مربع؛ در رتبهٔ شصت و چهارم و با جمعیت ۱۰۹٬۵۸۱٬۰۷۸ نفر؛ سیزدهمین کشور در دنیاست. پایتخت فیلیپین مانیل و بزرگ‌ترین شهر آن کزون سیتی است. زبان رسمی این کشور، انگلیسی و فیلیپینی است. این مجمع‌الجزایر ابتدا توسط فردیناند ماژلان کاشف پرتغالی کشف شد. امپراتوری اسپانیا این مجمع‌الجزایر را مستعمره کرد. بعدها در جنگ آمریکا و اسپانیا، فیلیپین مستعمرهٔ آمریکا شد و در آخر مستعمرهٔ امپراتوری ژاپن گردید تا اینکه بالاخره کشوری مستقل شد. واحد پول فیلیپین، پزوی فیلیپین است و اقتصاد آن سی و چهارمین اقتصاد بزرگ دنیا با تولید ناخالص داخلی ۳۷۱٫۸ میلیارد دلار در سال ۲۰۱۸ می‌باشد. فیلیپین دارای یک حکومت دموکراتیک و مطابق قانون اساسی با نظام ریاست‌جمهوری به ریاست بونگ بونگ مارکوس است.

تاریخچه قهوه فیلیپین

نوع قهوه عربیکا در سال 1690 در جاوه غربی معرفی شد. زائران مسلمان قبلاً بذر یمنی را به غرب هند، منبع واقعی نهال هلندی، قاچاق کرده بودند و احتمالاً آن را به سوماترا معرفی کرده اند. قهوه سوماترای غربی به بریتانیایی ها فروخته شد و مبلغان آمریکایی قهوه را بیشتر پخش کردندو احتمالاً در قرن هجدهم به فیلیپین رسید. مصرف قهوه در آسیای جنوب شرقی رشد کرد و از نظر فرهنگی با اسلام ارتباط نزدیک داشت. قهوه در اوایل سال 1730 در فیلیپین معرفی شد، زمانی که یک راهب فرانسیس اولین درخت قهوه را در لیپا، باتانگاس کاشت. قهوه معرفی شده از فیلیپین از مکزیک وارد شده است. تولید قهوه بعداً توسط برادران آگوستینی، الیاس نبردا و بنیتو واراس در سایر بخش‌های باتانگاس مانند ایبان، لمری، سن خوزه، تال و تاناوان گسترده شد. مزارع قهوه بخشی از پایه اقتصاد باتانگاس شد و لیپا بعداً به عنوان پایتخت قهوه فیلیپین نامگذاری شد.

رشد قهوه فیلیپین

پس از جنگ داخلی آمریکا، در سال 1865، تقاضا برای قهوه فیلیپین در ایالات متحده افزایش یافت زیرا واردات قهوه از فیلیپین نسبت به واردات قهوه از برزیل ارزان‌تر شد. باراکو از باتانگاس از مانیل به سانفرانسیسکو حمل شد. نیمی از صادرات قهوه فیلیپین در آن سال به سانفرانسیسکو ارسال شد. صادرات قهوه به اروپا نیز پس از افتتاح کانال سوئز در سال 1869 آغاز شد. در سال 1876، قهوه در شهر آمادئو در همسایگی Cavite معرفی شد و این استان شروع به تولید قهوه کرد. با این حال، لیپا به عنوان تولید کننده اصلی قهوه در فیلیپین باقی ماند و باتانگاس باراکو پنج برابر دانه های جاوا قیمت داشت. در سال 1880، فیلیپین چهارمین صادرکننده دانه قهوه بود. تولید قهوه در مناطق رقیب برزیل، آفریقا و جاوه زمانی که زنگ قهوه این مناطق را گرفتار کرد کاهش یافت و از سال 1887 تا 1889، فیلیپین تنها منبع قهوه در جهان بود.

افول در دهه های 1880-1890

در سال 1889، تولید قهوه در این کشور به دنبال ورود زنگ قهوه در کشور و افزایش بروز هجوم حشرات، کاهش زیادی داشت. این عناصر عملاً تمام درختان قهوه را در باتانگاس نابود کردند. تا سال 1891، تولید قهوه در این کشور به 1/6 کل تولید دو سال قبل کاهش یافت. در این دوره، برزیل جایگاه خود را به عنوان یک تولیدکننده بزرگ قهوه بازیافت. نهال های باقی مانده قهوه به Cavite منتقل شدند زیرا بسیاری از کشاورزان در Batangas به کشت محصولات دیگر روی آوردند.

برای دیدن انواع توتون پیپ آدیشا کلیک کن

پس از جنگ جهانی دوم

در طول دهه 1950، دولت فیلیپین با کمک آمریکایی ها انواع قهوه را به کشور معرفی کرد که مقاومت بیشتری داشتند. قهوه فوری شروع به تولید در مقادیر تجاری کرد که منجر به افزایش تقاضا برای قهوه شد. بسیاری از کشاورزان در دهه 1960 دوباره به سمت کشت قهوه روی آوردند. واردات قهوه به دلیل مازاد عرضه در بازار جهانی به دلیل افزایش ناگهانی مزارع قهوه به طور لحظه ای متوقف شد. در سال 1980، فیلیپین به عضویت سازمان بین المللی قهوه (ICO) درآمد.

قرن 21 ام

تقاضا برای قهوه با رشد مواجه شد. در سال 2002، مصرف سالانه قهوه در فیلیپین 75000 تن بود. این رقم تا سال 2018 به 170000 تن در سال افزایش یافت. در همان سال فیلیپین به دلیل تولید کم قهوه با تنها 35000 تن در سال شروع به واردات قهوه کرد. طبق گفته وزارت کشاورزی (DA) این کشور حدود 75000-100000 تن دانه قهوه خشک به مبلغ 7 تا 10 میلیارد پوند از ویتنام و اندونزی وارد می کرد. تا سال 2016، به گفته PhilMech، یک آژانس تحت DA، میندانائو رهبر تولید محلی دانه های قهوه خشک است. سلطان کودارات استانی است که بیشترین قهوه را در این جزیره تولید می کند. تولید قهوه در مناطق کشت سنتی مانند Cordillera و Calabarzon به دلیل طوفان های قوی که در همان سال منطقه را درنوردید، کاهش یافت.

در حالی که سال 2020 چالش های بیشتری را به همراه داشت ، از جمله همه گیری کووید-19 و فوران آتشفشان تال، همچنین می تواند آغاز عصر جدیدی برای قهوه تخصصی فیلیپین باشد. برای اولین بار در تاریخ، یک قهوه تولید محلی برنده مسابقات قهرمانی ملی باریستای فیلیپین (PNBC) در سال 2020 شد. دولت دوترته "نقشه راه صنعت قهوه فیلیپین 2017-2022" را با هدف افزایش تولید سالانه قهوه داخلی این کشور از 37000 تن در سال به 214626 تن تا سال 2022 امضا کرد. سطح خودکفایی قهوه از 41.6 درصد به 161 درصد رسیده است.

خاستگاه قهوه در فیلیپین

با توپوگرافی متنوع و شرایط خاک غنی، فیلیپین یکی از معدود کشورهایی در جهان است که چهار نوع اصلی قهوه را تولید می کند. عربیکا، لیبریکا (باراکو)، اکسلسا و روبوستا. 90 درصد قهوه تولید شده در کشور روبوستا است. ریزاقلیم‌های منطقه‌ای در سراسر کشور نیز بر گونه های ی که در مناطق خاص رشد می‌کنند تأثیر می‌گذارد.

برای دیدن انواع سیگار برگ آدیشا کلیک کن

مناطق کشت قهوه فیلیپین

در اینجا برخی از مناطق فیلیپین آورده شده است که بهترین دانه های قهوه را پرورش می دهند:

Batangas: تاریخ غنی فرهنگ قهوه فیلیپین به سال 1740 باز می گردد، زمانی که یک راهب فرانسوی اسپانیایی اولین درخت قهوه را در شهر لیپا، باتانگاس معرفی کرد. این مکان از آن زمان به عنوان "پایتخت قهوه فیلیپین" در نظر گرفته شده است. بیشتر به خاطر پرورش قهوه نادر قهوه لیبریکا، که در کشور به نام کاپنگ باراکو معروف است، مورد توجه قرار گرفته است. اصطلاح اخیر به معنای "مرد قوی یا مردانگی" است زیرا این نوع قهوه دارای طعم قوی و عطر تند است.

Benguet: اگر رویای یک سفر آرام را در سر می پرورانید که در آن یک دم نوش داغ در کوه های سرد بنوشید، سفر به Benguet برای شما عالی است. آب و هوای خوب و خاک های غنی Benguet که در ارتفاعات باشکوه رشته کوه کوردیلا در شمال لوزون قرار دارد، قهوه عربیکا درجه یک را در کل کشور تولید می کند. مردم محلی به صورت ارگانیک و بدون استفاده از هیچ گونه آفت کش کشاورزی می کنند. قهوه ای با ویژگی های زردآلو، علف لیمو و پوملو تولید می کنند که زمانی بهترین عنوان قهوه عربیکا را در کنفرانس ملی قهوه به دست آورده است.

Sagada: یکی دیگر از شهرهای کوردیلری به عنوان پایتخت عربیکا فیلیپین در حال ظهور است. Sagada ممکن است به خاطر غارهای خیره کننده و تابوت های آویزان خود مشهور باشد، اما قهوه ای که در اینجا رشد می کند نیز توسط عاشقان قهوه در کشور مورد احترام قرار می گیرد. قهوه Sagada که با طعم تلخ و نت‌های آجیلی آن مشخص می‌شود، با فرهنگ کشاورزان محلی و قوانین شهرداری در اینجا گره خورده است: انجام مراسمی مانند کاشت فقط قبل از ماه کامل، و الزام هر خانواده به کاشت درخت قهوه از این دست قوانین است.

Kalinga: مسافران فیلیپینی و بین‌المللی به یک دلیل اصلی به ارتفاعات کالینگا که هنوز در کوردیلرا است، می‌روند: «آپو وانگ اود»، قدیمی‌ترین مامباباتوک (خالکوب‌کننده سنتی کالینگا) در کشور. اما یک چیز نیز وجود دارد که کالینگا در ذهن هر کسی که آنجا بوده است خالکوبی کرده است: قهوه آنها. این نوشیدنی که معمولاً به عنوان کالینگا شناخته می شود، کاملاً از دانه های روبوستا ساخته می شود. در روستای بوسکالان که آپو وانگ اود در آن زندگی می‌کند، مردم محلی تنها به یک روش درست برای تهیه قهوه‌شان سوگند یاد می‌کنند: «پختن» تفاله‌ها در آب جوش با شکر قهوه‌ای.

Sulu Archipelago: در جنوب فیلیپین مجمع الجزایر سولو قرار دارد، با زمین های غنی و حاصلخیز که به خانه مزارع قهوه سولو روبوستا تبدیل شده است. این قهوه با امضای بومی توسط مردم تائوسوگ به نام Kahawa Sug شناخته می شود که به معنای "قهوه سولو" است و نه خیلی تلخ است و نه خیلی اسیدی. این قهوه بخشی جدایی ناپذیر از شیوه زندگی تائوسوگ است که معمولاً به عنوان همراهی با بنگ بنگ (میان وعده ها) یا لاتیل (غذاهای بومی) مصرف می شود. همچنین به طور سنتی با یک فنجان خالی اضافی سرو می‌شود، بنابراین قهوه داغ را می‌توان از این فنجان به آن فنجان ریخت که هم به خنک شدن و هم افزایش طعم آن کمک می کند.

Sultan Kudarat: برای بسیاری تعجب آور است، منطقه میندانائو در واقع 70 درصد از تولید سالانه قهوه فیلیپین را تولید می کند. به غیر از سولو، یکی دیگر از سوپراستارهای تولید قهوه، استان سلطان کودارات است. در واقع، این شهر در حال تبدیل شدن به پایتخت بعدی قهوه کشور است و دانه های با کیفیت صادراتی هر دو نوع عربیکا و روبوستا را پرورش می دهد.

Cotabato: مناطق مرتفع استان کوتاباتو آن را برای کشت قهوه با کیفیت بالا، به ویژه دانه های عربیکا، ایده آل کرده است. تولید قهوه کوتاباتو در دهه 1960 تا 80 به اوج خود رسید. در حال حاضر چندین بنگاه اجتماعی مانند قهوه برای صلح در حال احیای تولید قهوه استان هستند. کوه ماتوتوم در جنوب کوتاباتو به خاطر قهوه سیوه اش معروف است، با گربه های سیوه که آزادانه در بیابان سرسبز آن پرسه می زنند و از گیلاس های قهوه رسیده تغذیه می کنند.

Bukidnon: بوکیدنون در زبان محلی با مزارع وسیع آناناس مترادف است. اما میوه آناناس تنها افتخار این استان شمالی میندانائو نیست. با گشت و گذار در امتداد جاده های طولانی Bukidnon، فقط می توان از تپه های بی پایان و کوه های باشکوه آن شگفت زده شد،  ارتفاعات خیره کننده که همچنین زمینه های کشت قهوه با کیفیت بالا هستند. در واقع، هر دو قهوه عربیکا و روبوستا که در اینجا رشد می کنند و برنده اولین مسابقه "کیفیت قهوه سبز" کشور شده اند. راهبان بندیکتین در صومعه ای محبوب در اینجا نیز قهوه تولید می کنند که به نام «مخلوط راهبان» شناخته می شود.

Davao: منطقه داوائو به دلیل داشتن زمین های حاصلخیز و آب و هوای مناسب، نام خود را به عنوان "سبد میوه فیلیپین" به خود اختصاص داده است. قهوه‌ای که در داوائو رشد می‌کند نیز کیفیت بالایی دارد، با انواعی که طعم‌های متفاوتی از آجیلی، شکلاتی تا توت‌مانند را تولید می‌کنند. تولیدکنندگان قهوه تخصصی در اینجا شکوفا می شوند، زیرا هزاره های داوائو علاقه شدیدی به قهوه تخصصی بومی نشان می دهند. در واقع، وقتی متوجه می‌شوید که در حال سفر به داوائو هستید، از طیف گسترده‌ای از کافی‌شاپ‌های موج سوم که قهوه‌های تخصصی میندانائو را ارائه می‌کنند، غمگین خواهید شد.

Cavite: کاویت، مانند همسایه‌اش باتانگاس، استانی است که از نزدیک با قهوه در ارتباط است. شهر آمادئو، کاویت نیز زمانی به عنوان پایتخت قهوه فیلیپین در نظر گرفته می شد، به ویژه به دلیل تولید انواع روبوستا. آنها همچنین گونه های دیگر را پرورش می دهند، و ترکیب آنها از دانه چیزی را ایجاد می کند که در فرهنگ محلی به نام Pahimis Blend شناخته می شود. جشنواره Pahimis همچنین در Cavite جشن گرفته می شود، جشن شکرگزاری برای برداشت فراوان دانه های قهوه.

Ilocos: وقتی در یک شهر استعماری اسپانیایی که به خوبی حفظ شده قدم بزنید، دوست دارید یک دم نوش داغ تهیه کنید یا یک قهوه بعد از موج سواری بنوشید. می‌توانید این کارها را در منطقه Ilocos، که به‌خاطر مکان‌های تاریخی، سواحل زیبا و قهوه معروف است، انجام دهید. انتظار کیفیت بالا را داشته باشید: قهوه روبوستایی که در اینجا رشد می کند، مقام اول را در سومین مسابقه کیفیت قهوه فیلیپین کسب کرده است.

Iloilo: کافه های تخصصی در استان ایلویلو کم نیست. جنگل‌ها و کوه‌های دورافتاده استان دانه‌های قهوه با کیفیت عالی تولید می‌کنند که این کافی‌شاپ‌های خانگی را تامین می‌کند. جوامع بومی قبیله آتی در ایلویلو نیز به برخی از تولیدکنندگان برتر استان تبدیل شده اند.

مطالب مرتبط:

• همه چیز درباره قهوه یمن
• همه چیز درباره قهوه گینه نو

طرز تهیه قهوه فرانسه با فرنچ پرس

این نام ممکن است فانتزی به نظر برسد، اما قهوه فرنچ پرس در واقع یکی از ساده ترین و کم هزینه ترین راه ها برای لذت بردن از یک فنجان قهوه در صبح است. برخلاف تصور رایج، قهوه فرنچ پرس فقط برای افراد قهوه ساز نیست. اما اگر به دنبال این هستید که در این روش محبوب دم کردن ماهر شوید، مطمئناً یکی بودن ضرری ندارد. فرنچ پرس یک روش ساده و دستی دم کردن قهوه است که به شما امکان کنترل کامل روی دم کردن را می دهد. واقعاً همه می توانند این کار را انجام دهند، و این یکی از کم هزینه ترین روش های دم کردن موجود است.

اما قبل از شروع، باید با تجهیزات مناسب و تکنیک دم کردن آشنا شوید. و این چیزی است که ما برای آن اینجا هستیم. برای دستورالعمل های گام به گام طرز تهیه قهوه فرنچ پرس تا انتهای ای ن مطلب با ما همراه باشید.

برای مشاهده قهوه فرنچ پرس موجود در فروشگاه آدیشا کلیک کن

قهوه فرنچ پرس چیست؟

اگر برای اولین بار است که قصد تهیه قهوه فرنچ پرس را دارید، ممکن است دیدن قهوه ساز فرنچ پرس کمی ترسناک باشد. اما در واقع یکی از ساده ترین سیستم های دم کردن است و از دهه 1850 وجود داشته است. طبق افسانه ها، اختراع آن در واقع یک حادثه مبارک بود. داستان از این قرار است که یک فرانسوی در حال جوشاندن آب بود که متوجه شد فراموش کرده است قهوه را داخل آن بریزد. با این وجود تصمیم گرفت تفاله قهوه را به آب جوش اضافه کند. وقتی تفاله‌های قهوه به سمت بالا رفت، او از یک تکه صفحه فلزی و یک چوب برای فشار دادن تفاله ها به پایین استفاده کرد. نتیجه؟ این بهترین قهوه ای بود که تا به حال چشیده بود.

با وجود این داستان سرگرم کننده، حق اختراع قهوه ساز فرانسوی فرنچ پرس در واقع از ایتالیایی ها گرفته شده است. با گذشت زمان، این نسخه به فرنچ پرس که امروزه می شناسیم - یا یک سیستم دم کردن دستی که در آن تفاله های قهوه قبل از فشار دادن به ته لیوان در آب داغ غوطه ور می شود، ادامه می یابد و به جدا شدن تفاله ها از مایع کمک می کند.

مزایا و معایب قهوه فرنچ پرس

قهوه فرنچ پرس طرفداران زیادی دارد. چون یک فنجان قهوه بسیار قوی را بدون نیاز به هیچ نوع سیستم دم کردن الکتریکی تولید می کند. شما کنترل کاملی بر نوشیدنی خود دارید و می توانید از قهوه ساز فرنچ پرس برای تهیه نوشیدنی های دیگر مانند چای یا حتی قهوه سرد استفاده کنید. به علاوه، تجهیزات آن ارزان است. شما می توانید یک قهوه ساز فرنچ پرس با بهترین کیفیت را با قیمت کمتر از 300 هزار تومان در فروشگاه آدیشا تهیه کنید.

برای مشاهده انواع فرنچ پرس موجود در فروشگاه آدیشا کلیک کن

از آنجایی که این یک سیستم دم کردن دستی است، نمی‌توانید دقیقاً آن را تنظیم کنید. همچنین در مورد اندازه آسیاب قهوه کمی سخت گیری لازم است.دتوصیه می شود دانه های قهوه خود را آسیاب کنید تا به آسیاب درشت یکنواخت لازم برای قهوه فرنچ پرس برسید. اما زمانی که این فرآیند را به پایان برسانید، یک نوشیدنی قهوه خوشمزه در ساده ترین شکل آن را خواهید داشت.

طرز تهیه قهوه فرنچ پرس مرحله به مرحله

وقتی صحبت از قهوه فرنچ پرس می شود، سخت ترین قسمت شروع کار است. شما باید مطمئن شوید که تجهیزات مناسب را برای تضمین موفقیت در اختیار دارید. اما به محض اینکه آنها را پایین تهیه کنید، بقیه کارها آسان است.

مواد لازم برای تهیه قهوه فرنچ پرس

• دانه های کامل قهوه: قهوه خوب با دانه های خوب شروع می شود. در حالی که می توانیددانه ها را آشیاب شده تهیه کنید، من به شدت توصیه می کنم خودتان آنها را آسیاب کنید. قهوه فرنچ پرس به دانه های یکنواخت و درشت آسیاب شده، به اندازه پودر آرد سوخاری نیاز دارد. دانه های کوچکتر (مانند دانه هایی که اغلب از قبل آسیاب می شوند) از فیلتر عبور کرده و در قهوه شما رسوب ایجاد می کنند.
• آسیاب قهوه: آسیاب بهترین گزینه برای تهیه پودر قهوه با اندازه ثابت و درشت خواهد بود. در حالی که یک آسیاب تیغه‌ای معمولی با آسیاب کردن دانه‌های کوچک‌تری تقریباً مانند مخلوط‌کن می‌دهد، آسیاب فرز از دو سطح ساینده ساخته شده است. دانه های قهوه بین این سطوح آسیاب می شوند و برای تغییر اندازه آسیاب می توان فاصله بین سطوح را جابجا کرد. آسیاب های فرز تمایل دارند آسیاب یکنواخت تری ایجاد کنند و برای فرنچ پرس ایده آل هستند. می‌توانید از یک آسیاب دستی یا برقی استفاده کنید.
• فنجان‌های اندازه‌گیری یا ترازو دیجیتالی: درست است که می‌توانید از فنجان‌های استاندارد برای اندازه‌گیری قهوه‌تان استفاده کنید، اما دقیق‌ترین روش برای اندازه‌گیری دانه‌ها وزن کردن آن‌ها قبل از آسیاب کردن با استفاده از یک ترازو دیجیتالی است. برای یک فرنچ پرس هشت فنجانی (به این معنی که چهار فنجان آب را در خود نگه می دارد و هشت وعده تولید می کند)، ½ فنجان یا 56 گرم دانه قهوه را اندازه بگیرید. وقتی صحبت از نسبت قهوه به آب به میان می آید، یک قانون خوب این است که از 15 گرم آب در هر گرم قهوه استفاده کنید. بنابراین برای 56 گرم قهوه، 840 گرم آب یا 3 ½ فنجان خواهد بود، اگرچه بسته به اینکه قهوه خود را ترجیح می دهید می توانید تا 4 فنجان نیز مصرف کنید. اگر تمام محاسبات ریاضی کمی بیش از حد است، برای راهنمای کلی نسبت قهوه به آب به لیست زیر مراجعه کنید:

1. 1 فنجان آب (8 اونس مایع) - 2 قاشق غذاخوری دانه قهوه (14 گرم)
2. 2 فنجان آب (16 اونس مایع) - ¼ فنجان دانه قهوه (28 گرم)
3. 4 فنجان آب (32 اونس مایع) - 1/2 فنجان دانه قهوه (56 گرم)
4. 8 فنجان آب (64 اونس مایع) - 1 فنجان دانه قهوه (112 گرم)

• فرنچ پرس: این ممکن است ناگفته بماند، اما برای تهیه قهوه فرنچ پرس به فرنچ پرس نیاز دارید. نیازی به صرف هزینه زیاد برای یک دستگاه نیست، زیرا فرنچ پرس یکی از ساده ترین سیستم های دم کردن است.
• آب جوش: برای گرم کردن فرنچ پرس قبل از دم کردن، به آب جوش نیاز دارید و البته برای دم کردن قهوه نیز به آب جوش نیاز دارید.
• قاشق بلند یا همزن: در حالی که می‌توانید یک چوب قهوه تهیه کنید، اما هر قاشق بلند (مانند یک قاشق چای‌خوری یا یک قاشق چوبی) برای شکستن لایه بالایی قهوه قابل استفاده است. بهتر است از قاشق های فلزی دوری کنید تا به طور تصادفی شیشه نشکند.
• تایمر: بیایید واقع بین باشیم، احتمالاً این تلفن شما خواهد بود. اما شما به نوعی تایمر نیاز دارید تا چهار دقیقه زمان لازم برای دم کردن یک فنجان قهوه فرنچ پرس عالی را اندازه گیری کند.
• لیوان مورد علاقه شما! قهوه خود را در لیوان مورد علاقه خود سرو کنید.

دستورالعمل تهیه قهوه فرنچ پرس:

1. اولین قدم برای قهوه افسانه ای فرنچ پرس گرم کردن فرنچ پرس است. می توانید این کار را با جوشاندن آب و شستشوی ظرف فرنچ پرس انجام دهید. این به حفظ دما در حین دم کردن کمک می کند.
2. در مرحله بعد، زمان اندازه گیری و آسیاب دانه های قهوه است. با اندازه گیری مقدار دلخواه خود از دانه های کامل قهوه شروع کنید (برای اطلاع از نسبت کلی قهوه:آب به لیست ما در بالا مراجعه کنید). برای آسیاب کردن دانه‌های کامل قهوه به‌صورت دانه‌های درشت و با اندازه‌های ثابت، از آسیاب فرز، دستی یا برقی استفاده کنید.
3. آب داغ فرنچ پرس را دور بریزید و آسیاب های قهوه را به ظرف فرنچ پرس خالی اضافه کنید. مقدار آب مورد نظرتان را به جوش بیاورید و یک دقیقه اجازه دهید تا خنک شود. آب را داخل فرنچ پرس بریزید.
4. با استفاده از یک قاشق بلند یا همزن، به شدت هم بزنید تا لایه رویی خرد شود.
5. اجازه دهید قهوه چهار دقیقه دیگر دم بکشد. پس از خاموش شدن تایمر، به آرامی پیستون را تا انتهای فرنچ پرس فشار دهید. فوراً سرو کنید، اگرچه همیشه می‌توانید باقی مانده قهوه را در فلاکس ذخیره کنید تا مدتی طولانی‌تر گرم بماند (اما نه خیلی طولانی، زیرا به مرور شروع به تلخ شدن می‌کند).

تبریک می گویم! شما قهوه فرنچ پرس درست کردید.

مطالب مرتبط:

• انواع نوشیدنی های قهوه
• مقایسه کافئین قهوه و چای

• منبع: allrecipes

راهنمای کامل خرید قهوه یمن: تاریخچه، مناطق قهوه خیز، انواع طعم ها

قهوه در کشور یمن سابقه ای منحصر به فرد و نمادین دارد. در دوران باستان، راهبان سوفری از آن برای کمک به اعمال مذهبی خود استفاده می کردند. در طول دوره اوج صادرات، تولیدکنندگان قهوه یمن از شتر برای عبور از کشور استفاده می‌کردند و دانه‌های خود را به بندر موخا می‌بردند و در آنجا به سایر نقاط جهان ارسال می کردند. آیا این واقعیت که اسم بندر موخا بسیار شبیه نوشیدنی قهوه محبوب، موکا است، تصادفی است؟ شاید. یا شاید، اشاره به یکی از تأثیرگذارترین کشورها در کشت اولیه قهوه باشد.

کشور یمن

یمن با نام رسمی جمهوری یمن، کشوری در جنوب شبه جزیره عربستان و انتهای آسیای غربی است. این کشور با ۵۲۷٬۹۷۰ کیلومتر مربع (۲۰۳٬۸۵۰ مایل مربع)، دومین کشور مستقل عربی در شبه جزیره است. خط ساحلی آن حدود ۲٬۰۰۰ کیلومتر (۱٬۲۰۰ مایل) امتداد دارد. قانون اساسی یمن، پایتخت کشور را شهر صنعا تعیین کرده اما این شهر از سال ۲۰۱۵ تحت اشغال شورشیان حوثی قرار داشته و دولت یمن شهر عدن را به‌عنوان پایتخت موقت انتخاب کرده‌است.

در دوران باستان، یمن محل زندگی سبائی‌ها بود، حاکمیتی تجاری که مرزهایش از اتیوپی تا اریتره امروزی می‌رسید. در سال ۲۷۵ م، بعداً پادشاهی حمیر تحت تأثیر یهودیان گرفت. مسیحیت در قرن چهارم سر رسید. اسلام به سرعت در قرن هفتم گسترش یافت و نیروهای یمنی در فتوحات اولیه اسلامی بسیار نقش حیاتی داشتند. چندین سلسله در سده‌های ۹ تا ۱۶ پدیدار شدند، مانند سلسله رسولی. این کشور در سالهای ۱۸۰۰ بین امپراتوریهای عثمانی و انگلیس تقسیم شد. پادشاهی زیدی متوکلی یمن پس از جنگ جهانی اول و قبل از ایجاد جمهوری عربی یمن در سال ۱۹۶۲ تأسیس گردید. یمن جنوبی تا سال ۱۹۶۷ به عنوان نگهبان عدن، تحت الحمایه انگلیس بود و پس از آن تاریخ ابتدا به عنوان یک کشور مستقل و بعدتر به یک کشور مارکسیستی بدل گشت. نهایتاً دو کشور یمن با هم متحد شدند و در سال ۱۹۹۰ جمهوری جدید یمن را تشکیل دادند. رئیس‌جمهور علی عبدالله صالح اولین رئیس‌جمهوری کشور تا زمان استعفا در سال ۲۰۱۲ و در پی بهار عربی بود.

تاریخچه قهوه یمن

وقتی به منشا و تاریخچه قهوه فکر می کنیم، یمن کشوری نیست که به ذهنمان خطور کند. با این حال، قهوه نقش مهمی در فرهنگ یمن دارد. گفته می شود که گیاه قهوه از اتیوپی سرچشمه گرفته است، اما نوشیدنی قهوه به شکل امروزی در یمن آغاز شد. به این دلیل که اولین بار قهوه به عنوان نوشیدنی در سال 1450 در یمن غربی توسط جمعیتی از راهبان صوفی عرفانی یمنی استفاده شد. آنها از این نوشیدنی برای کمک به بیدار ماندن و هوشیاری در طول مدیتیشن شبانه استفاده می کردند. با گذشت سالها، مردم یمن شروع به واردات بیشتر قهوه از اتیوپی کردند و شروع به کاشت آن کردند. بعدها فرهنگ نوشیدن قهوه در سراسر جهان گسترش یافت و یمن تولید قهوه خود را افزایش داد. در طول قرون هفدهم و هجدهم، اکثریت جمعیت یمن به دلیل رونق مصرف، کشاورزی قهوه را آغاز کردند. در اوایل دهه 1700، تقریباً کل درآمد یمن از صادرات قهوه بود. همچنین درصد زیادی از عرضه قهوه جهان از یمن بود. هنگامی که آنها شروع به استفاده از بندر دریای سرخ خود، موخا کردند، دانه های قهوه ای که در آن بندر مبادله می شد، نام موکا را به خود اختصاص داد. این روزها از موکا برای اشاره به قهوه همراه با شکلات استفاده می شود. آنها عمدتاً از بندر موخا برای تجارت با مردم اندونزی استفاده می کردند. زمین، محیط و آب و هوای بی نظیر و ایده آل این کشور، تولید بهترین دانه های قهوه در جهان را برای آن ها ممکن ساخته است. پس از کاشت قهوه توسط اندونزیایی ها در جاوه، یمن اهمیت خود را در صنعت قهوه از دست داد، اما درصد زیادی از قهوه جهان هنوز از یمن تهیه می شود.

کشت و فرآوری قهوه یمن

تا به امروز، یمن توانسته است فرآیندهای کشاورزی و کاری را که در زمانی تولیدکننده اصلی قهوه بودند، حفظ کرده و بهتر کند. قهوه در مزارع کوچک خانواده کاشته می شود و بدون افزودن مواد شیمیایی رشد می کند. پس از مدتی شروع به تولید میوه هایی می کنند که به گیلاس معروف است. پس از رسیدن و قرمز شدن، آنها را به صورت دستی می چینند و کشاورزان طی فرآیندی شناور، گیلاس های خوب و بد را از هم جدا می کنند. سپس گیلاس ها خوب در آفتاب خشک می شوند و دانه ها قهوه هنوز داخل آن هستند، فرآیندی که می تواند بین 16 تا 22 روز طول بکشد. آنها یا بر روی تخته سنگ های مرتفع یا پشت بام خانه های کشاورز پخش می شوند. پس از خشک شدن گیلاس، کشاورزان راحت تر می توانند دانه را از پوسته های سفت جدا کنند. پس از برداشتن پوسته ها، چیزی که باقی می ماند یک دانه معیوب و بد فرم است که مشخصه دانه های قهوه یمن است. سپس دانه ها را با سنگ آسیاب که بیشتر توسط شتر یا الاغ می چرخانند آسیاب می کنند. گاهی اوقات از موتورهای بنزینی کوچک برای چرخاندن آسیاب ها استفاده می شود، اما حتی در آن زمان نیز خروجی کار با دست تولید می شود. فقط دانه های قهوه با طعم غنی و قدیمی تر صادر می شوند زیرا قیمت های بالاتری دارند. بیشتر قهوه یمن در ارتفاعات 1800 تا 2700 متری از سطح دریا کشت می شود. این به کوچکی دانه‌های قهوه کمک می‌کند، اما آنها را فشرده‌تر می‌کند. فرآیندهای برداشت و خشک کردن قهوه یمن با دمای بالا و شرایط خشکسالی در این کشورها کمک می کند. فرآیند خشک کردن طبیعی و این واقعیت که در طول رشد گیاهان از مواد شیمیایی استفاده نمی شود، باعث شده دانه های قهوه عطر متمایز و طعم غنی خود را دریافت کنند. گفته می‌شود قهوه یمن وقتی به تنهایی سرو می‌شود، عطر ادویه‌ای دارد و آثاری از شکلات کم رنگ نیز دارد. برخی دوست دارند آن را ترکیبی از شکلات، دارچین و خرما توصیف کنند. از آنجایی که تنها حدود 4 درصد از یمن شرایط کشت قهوه را دارد، تولید اندک آن به بسیاری از برندهای تقلبی قهوه یمن در بازار کمک کرده است. همین کمیاب بودن، منحصر به فرد بودن طعم و بو و روش تولید قهوه یمن آن را بسیار گران کرده است.

انواع و مناطق قهوه یمن و طعم های آن

انواع مختلفی از قهوه یمن وجود دارد که هر کدام در مکان های مختلفی کشت می شوند و هر کدام ویژگی های منحصر به فرد خود را دارند.

• قهوه حرازی: این نوع قهوه در ارتفاعات 3000 تا 4500 متری از سطح دریا کشت می شود. در کوه های منطقه حراز در غرب صنعا رشد می کند. قهوه حرازی یکی از شناخته شده ترین انواع قهوه یمن است و بیشترین استفاده را در سطح جهانی دارد. برای تهیه قهوه سرد یا فیلتر مناسب است. طعم تند و آجیلی با بوی انگور، سیتریک و ادویه دارد. قهوه حرازی بالاترین امتیاز را در بین سایر انواع قهوه یمن دارد. همچنین دارای اسید سیتریک و فسفریک استیک و قوی است.
• قهوه پیبری:  این گیاه همچنین در منطقه حراز، در غرب صنعا، در ارتفاعات بیش از 3000 متر از سطح دریا رشد می کند. قهوه پیبری 5 درصد از کل قهوه تولید شده یمن را تشکیل می دهد و دانه های آن گرد هستند تا صاف. طعم های آجیلی، تند و شکلاتی با رایحه های آجیلی، تند، سیتریک و شکلات تلخ را نشان می دهد. در دهان حالت ابریشمی دارد و دارای اسید سیتریک، مالیک و استیک شیرین و پیچیده است.
• قهوه اسماعیلی:  این گیاه در منطقه بنی اسماعیل در ارتفاعات 2000 تا 2900 متری از سطح دریا می روید. مشخصه آن دانه های کوچکتر و سبکتر آن است که شکلی گرد دارد. سبک بودن دانه ها آن را برای تهیه قهوه اسپرسو عالی می کند. بوی شکلات، لیمو و فندق، با طعم میوه ای و رویبوس.
• قهوه ماتاری:  این گیاه در کوه های بنی مطار در ارتفاعات 2500 تا 3000 متری از سطح دریا می روید. این قهوه با وجود اینکه یک نوع قهوه لطیف است، دارای بوی قوی، منحصر به فرد، پیچیده، تند، سیتریک و عسلی است که به راحتی قابل تشخیص است. این قهوه اسیدی ترین و پیچیده ترین قهوه یمن با قوی ترین عطر است. طعم  تند و آبدار در دهان دارد.

• قهوه اوتمای:  قهوه Utmai در کوه‌های ذخیره‌گاه طبیعی Automah در ارتفاعات 1700 تا 2300 متری از سطح دریا کشت می‌شود. از قهوه حرازی و ماتاری کمی قوی تر است. دانه ی گردتر با بدنه عالی دارد. همچنین اسیدی است. دارای رایحه های سیتریک، آجیلی و تافی با طعم بادام زمینی و فندق است.

• قهوه حفاشی:  قهوه حفاشی در کوه های اطراف منطقه المحویت کشت می شود. این قهوه زیباترین و نفیس ترین قهوه یمن به حساب می آید و با ترکیب درختان میوه و گونه های اطراف آن مشخص می شود. دارای رایحه های عسلی، آجیلی، میوه ای، مرکباتی و تند با طعمی تند و میوه ای است.

جمع بندی

در فرهنگ سنتی قهوه، یمنی ها به طعم شکلات معروف هستند. گفته می‌شود که این تمایل باعث شده که برخی نوشیدنی‌ها را با استفاده از نام رایجی که تا اواسط قرن بیستم برای قهوه‌های یمن به کار می‌رفت، نوشیدنی‌های متشکل از قهوه و شکلات را «موکا» بنامند.

مطالب مرتبط:

• همه چیز درباره قهوه گینه نو
• همه چیز درباره قهوه لیبریا

• منبع: wehalal

تاریخچه توتون پیپ مک بارن

همه چیز در Svendborg آغاز شد، یک شهر کوچک دلپذیر با بندری زیبا در آب های سرد دریای بالتیک، در دانمارک. در اینجا، یک تولیدی کوچک تنباکو در سال 1826 افتتاح شد. پس از خرید توسط خانواده هالبرگ، به مرور زمان تبدیل به بزرگترین تجارت دخانیات خانوادگی در شمال اروپا شد. در سال 1887 آقای هارالد هالبرگ پتانسیل تجارت تنباکو را درک کرد و تصمیم گرفت کارخانه کوچکی را در مرکز شهر Svendborg خریداری کند که علامت آن نام "S. Bønnelyckes Tobaksfabrik” است. هارالد هالبرگ بلافاصله تصمیم گرفت نام شرکت را تغییر دهد و از آن لحظه به بعد به کارخانه سیگار و تنباکو هارالد هالبرگ معروف شد و سپس دوباره به کارخانه تنباکو هارالد هالبرگ تغییر نام داد.

برای دیدن انواع توتون پیپ آدیشا کلیک کن

آقای هالبرگ دو پسر به نام‌های اتو و اینار داشت که تمام اشتیاق خود به تنباکو را به آنها واگذار کرد و بدین وسیله پایه‌های اداره تجارت خانوادگی آینده را ایجاد کرد. اتو و آینار هر دو، مانند پدرشان هارالد، به رشد شرکت کمک کردند. با این وجود، این یورگن هالبرگ، پسر آینار هالبرگ بود که یکی از موفق‌ترین محصولات در کل تاریخ شرکت را خلق کرد و به بازار عرضه کرد، مخلوط‌های معروف مک بارن، که هنوز در میان پیپ کش های سراسر جهان محبوبیت دارد.

ترکیبات مک بارن به قدری موفق بودند که در سال 1995 به افتخار چشم انداز و نبوغ Jørgen، نام شرکت دوباره به Mac Baren Tobacco Company تغییر یافت. پسر یورگن، هنریک هالبرگ، شرکت را تا زمان مرگ نابهنگام او در سال 2021 اداره کرد. امروز، سایمون سوفوس نیلسن در راس این شرکت قرار دارد.

داستان شرکت ما مملو از سنت، فداکاری و میل به نوآوری و رشد است، با تمرکز تزلزل ناپذیر بر محصولات با کیفیت. تا به امروز، شرکت Mac Baren Tobacco 100% متعلق به خانواده Halberg است که برای پنج نسل سخاوتمندانه آن را هدایت کرده است تا به یکی از رهبران بازار توتون پیپ تبدیل شود و Mac Baren را به عنوان دومین تولید کننده بزرگ در جهان رتبه بندی کند.

خرید شرکت دخانیات Sutliff در سال 2013 که قبلاً متعلق به آلتادیس ایالات متحده آمریکا بود و خرید برخی از برندهای مجموعه امپریال توباکو در سال 2015 در دستیابی به این هدف و به ویژه گسترش سبد محصولات این شرکت قابل توجه بود.

شرکت Snus در سال 2018 تحت شرکت Mac Baren Tobacco تأسیس شد که بر اساس ارزش‌های اصلی مک بارن و نسل‌های دانش فنی ساخته شده است. MoS که بر اساس یک مدل دموکراتیک منحصر به فرد ساخته شده است، بر راه حل های معتبر و خوش طعم در بازار نوظهور کیسه های جویدنی تمرکز دارد.

علاوه بر این، سال 2019 خرید و تداوم تولیدکننده تنباکوی مشهور آلمانی Planta و شرکت توزیع آن Unitas را نشان داد و به طور بالقوه مجموعه Mac Baren تنباکوهای Roll Your Own و Pipe را با بیش از تعداد انگشت شماری از برندهای جدید و هیجان انگیز گسترش داد. در سال 2022، ما دفتر فروش و بازاریابی، نیروی میدانی، انبار و تدارکات را با نام شرکت جدید مک بارن آلمان به هامبورگ منتقل کردیم.

علاوه بر این، در پاییز 2022، برند Snus با یک شرکت فروش جدید سوئد، واقع در استکهلم، توسعه یافت و توسط یک نیروی میدانی تکمیل شد. در طول سال ها، شرکت دخانیات مک بارن موفق شده است از سنت و تجربه حاصل از سابقه طولانی به عنوان سازندگان ترکیبات توتون پیپ برای تولید توتون های دست پیچ و محصولات بدون دود با بالاترین کیفیت استفاده کند که در بیش از 80 محصول مختلف به فروش می رسد. 

این روزها، برند مک بارن به عنوان مترادف کیفیت توسط تنباکوی‌ها در سراسر جهان شناخته می‌شود و ما نمی‌توانیم به تاریخ خود افتخار کنیم مگر اینکه از همه کسانی که با تلاش، تعهد و فداکاری خود در نوشتن این تاریخ مشارکت داشته‌اند بی نهایت سپاسگزار باشیم.

برای دیدن توتون های پیپ مک بارن کلیک کن

تاریخچه تنباکو از مک بارن

تاریخچه انسان و تنباکو قدمتی چند هزار ساله دارد. از کنده کاری های سنگی سرخپوستان مایا می دانیم که آنها از تنباکو برای مراسم مذهبی استفاده می کردند. دود قابل مشاهده است و یکی از معدود چیزهایی است که از زمین به آسمان می رود و به همین دلیل تنباکو کشیدن به عنوان پیام آور خدایان مورد استفاده قرار می گرفت. برای تقویت مراسم، تنباکو را می‌توان با گیاهان دیگری نیز مخلوط میکردند. استعمال تنباکوی در تمام نقاط آمریکای جنوبی و میانه و البته جزایر دریای کارائیب گسترش یافت. از زمانی که اولین انسان تنباکو می کشید، هزاران سال گذشته بود تا اینکه اولین اروپایی عادت تنباکو کشیدن را توصیف کرد. این کریستف کلمب در سال 1492 بود که برای اولین بار عادت به کشیدن تنباکو توسط ساکنان محلی را گزارش کرد.

فاتحان بعدی به هر کجا که می آمدند با گیاهان تنباکو مواجه می شدند و شروع به حمل تنباکو به اروپا کردند. ابتدا تنباکو به عنوان یک گیاه دارویی در نظر گرفته شد و ژان نیکوت، پزشک و سفیر ملکه فرانسه، ملکه را با استفاده از تنباکو درمان میگرن کرد. این آغاز راه پیروزی برای تنباکو در اروپا بود، به افتخار ژان نیکوت، محرک موجود در تنباکو به نام او نامگذاری شد و امروزه نیکوتین نیز نامیده می شود.

برای فیلیپ دوم پادشاه اسپانیا، تنباکو از طلا ارزشمندتر بود. آن را "تنباکو اسپانیایی" نامیدند، زیرا پادشاه انحصار تجارت تنباکو را معرفی کرد. فروش تنباکو یا بذر بدون اجازه پادشاه ممنوع بود و تخلف منجر به صدور حکم اعدام برای تاجر غیرمجاز می شد. بذرها در تمام مستعمرات اسپانیایی در سراسر جهان، از جمله مستعمرات در شرق دور پخش شد. با این حال، انحصار خیلی زود مورد حمله قرار گرفت.

انگلیسی ها نیز به دنبال مستعمرات جدید بودند. با این حال آنها در شمال در جایی که امروز ایالات متحده آمریکا نامیده می شود فرود آمدند. اولین مستعمره در سال 1607 کشف شد و تلاش دوم انجام شد. آنها موفق شدند شهری به نام جیمزتاون در ویرجینیا تأسیس کنند. سرخ پوستان محلی Powhatan نیز تنباکو می‌کشیدند، اما با "تنباکو اسپانیایی" تفاوت زیادی داشت. برگهای نازک داشت، سوزش ضعیفی داشت و بسیار قوی بود. انگلیسی ها سعی کردند آن را به لندن برگردانند، اما به ندرت کسی می خواست این تنباکو را بخرد. مهاجران سعی کردند ابریشم، شیشه و بسیاری از اقلام دیگر تولید کنند، اما راهی برای حفظ استاندارد زندگی معقول پیدا نکردند. این منجر به مشکلات مالی شد و به آرامی ایده ترک مستعمره آشکارتر شد.

برای دیدن انواع پیپ آدیشا کلیک کن

سپس در سال 1610 مردی به نام جان رولف وارد جیمزتاون شد. در راه خود از لندن، کشتی ای که در آن مسافر بود در برمودا غرق شد. همه افراد کشتی زنده ماندند اما کشتی باید تعمیر می شد. به همین دلیل مدتی در برمودا سپری کردن تا کشتی آماده حرکت شود. در برمودا گیاهانی از تنباکو اسپانیایی پیدا کردند و جان رولف و همراهانش به احتمال زیاد از این گیاهان دانه گرفتند و به جیمزتاون آوردند. در سال 1611 او بذرها را در جیمزتاون کاشت و این محصول موفقیت بزرگی داشت. سال بعد اولین محموله تنباکو از ویرجینیا به لندن فرستاده شد. نه تنها شرکتی که آنها را برای استعمار فرستاده بود خوشحال بود، بلکه جیمز اول پادشاه انگلیس نیز خوشحال بود. پادشاه پول زیادی پس انداز کرد زیرا مجبور نبود تنباکو را از اسپانیا بخرد. در عوض از مستعمره انگلیس در ویرجینیا آمده بود. اینجا بود که تنباکو ویرجینیا متولد شد. امروز همه ما هر روز به یاد پادشاه جیمز اول می افتیم، زیرا او مخترع مالیات بر تنباکو بود.

یکی از راه های گسترش عادت تنباکو کشیدن توسط ژنرال ها در جنگ های بزرگ اروپا ساخته شد. آنها متوجه شدند که سربازی که تنباکو می کشد می تواند کمی بیشتر راه برود و به غذای کمتری نیاز دارد، بنابراین دادن تنباکو به سربازان جزو جیره غذایی شد و تنباکو کشیدن در بین سربازان عادی شد.

بازگشت به ویرجینیا، آغاز دوران پر رونق تنباکو بود. تعداد بیشتری از مهاجران به ویرجینیا آمدند و به زمین بیشتری برای کشت تنباکو نیاز داشتند. زمین به آرامی به سمت شمال، جنوب و غرب گسترش یافت تا جایی که امروزه به آن کنتاکی می گویند. خاک منطقه با گیاه تنباکو ویرجینیا متفاوت عمل کرد و برگ های تنباکو ضخیم تر و بزرگتر از تنباکو ویرجینیا شد. بعداً کشاورزان کنتاکی شروع به کشیدن برگها کردند و تنباکوی کنتاکی دارک متولد شد.

یک کشاورز از اوهایو مقداری بذر از کنتاکی برداشت و به اوهایو آورد. دوباره خاک و آب و هوا متفاوت بود، بنابراین گیاهان جدید برگ‌های نازک‌تری نسبت به تنباکوی کنتاکی، اما برگ‌های ضخیم‌تر از تنباکوی ویرجینیا ایجاد کردند. در سال 1864 این کشاورز یک نوع تنباکو جدید کشت کرد و تنباکو سفید برلی (برلی که ما امروز استفاده می کنیم) متولد شد.

در دهه‌های 1840 و 1850 آزمایش‌های زیادی در مورد درمان تنباکوی ویرجینیا انجام شد، و کم کم دودی کردن تنباکو به یک روال معمول بدل شد. تنباکو به دلیل سخت شدن و پخت سریع دودی، قند طبیعی خود را حفظ کرد و برای تنباکو به معنای طعم شیرین طبیعی بود. با این روش تنباکو ویرجینیا لایت متولد شد.

در جنگ کریم در حدود سال 1856، سربازان انگلیسی و فرانسوی متوجه شدند همتایان خود در حال کشیدن تنباکو در لوله های کاغذی نازک بودند. هم انگلیسی ها و هم فرانسوی ها این ایده را پذیرفتند و به زودی کارخانه های تولید تنباکو دستی شروع به تولید تنباکو در انگلیس و فرانسه کردند. موفقیت واقعی برای تنباکو با معرفی دستگاه تنباکو خودکار Bonsack در دورهام، کارولینای شمالی به دست آمد. با دستگاه جدید تولید تنباکو بیشتر از تقاضا شد، بنابراین تبلیغات تهاجمی برای کشیدن تنباکو آغاز شد. از آن زمان شرکت های تنباکو به عقب نگاه نکرده اند.

بنابراین، تفاوت بین "تنباکو اسپانیایی" و تنباکوی که انگلیسی ها در جیمزتاون یافتند چه بود؟ "تنباکو اسپانیایی" گیاه Nicotiana Tabacum بود و انگلیسی ها Nicotiana Rustica را یافتند. نیکوتین دومی بسیار بالاتر است و برای کشیدن تنباکو در سیگار مناسب نیست. بنابراین به طور کلی Nicotiana Tabacum برنده رقابت تنباکو شد و امروزه برای تنباکو کشیدن رایج است، فرقی نمی‌کند ما پیپ، سیگار یا سیگار برگ می‌کشیم.

آیا نیکوتیانا روستیکا کاملاً از کار افتاده است؟ اصلا. امروزه از آن برای اسنوس سوئدی و کیسه های جویدنی استفاده می شود.

مک بارن در حال حاضر

مک بارن یک کسب و کار خانوادگی است، نه کسب و کاری که سهامداران آن را با بازده سه ماهه پیش بینی کنند. مدیر فعلی مک بارن می‌گوید: وقتی باید هر سه ماه یکبار برنامه ای اجرا کنید، گاهی اوقات تصمیم‌هایی که می‌گیرید برای آینده بهترین نیستند، زیرا باید فوراً سود ارائه دهید. ما آن فشار را نداریم. بنابراین اگر ایده‌ای داریم، می‌توانیم فکر کنیم برای آینده ما خوب است، سپس این کار را انجام دهیم بدون اینکه فکر کنیم برای این سه ماه چه اتفاقی می افتد.

این شرکت تا پایان سال تولید خود را با ترکیب‌های جدید افزایش داد و ضرر را جبران کرد، شاهکاری که اکثر شرکت‌ها قادر به انجام آن نبودند. همچنین برای گروه Imperial Tobacco با مارک هایی مانند Capstan و Three Nuns، مارک هایی که Mac Baren به طور کامل در سال 2015 خریداری کرد، تنباکو تولید می کرد. این خرید همچنین شامل خط تنباکو آمفورا و همچنین بسیاری از برندهای ساخته شده به طور خاص برای اسپانیا و فرانسه، از جمله Scaferlati Caporal بود. 

مک بارن به طور چشمگیری گسترش یافته است و به کشیدن پیپ در سراسر جهان اختصاص دارد. توتون پیپ تخصص آنهاست و مقادیر زیادی از آن را تولید می کنند، بیش از هر شرکت دیگری. مک بارن همچنین با خرید تنباکوهای پیپ امپریال، تمام ترکیبات پلانتا را به دست آورد، بنابراین تولیدات زیادی در حال انجام است و فضای محل تولید در حال اتمام است، اگرچه هیچ برنامه فوری برای توسعه یا انتقال به یک مکان بزرگتر وجود ندارد. 

این شرکت صاحب بسیاری از مارک هایی است که توتون های پیپ به آنها وابسته هستند. حتی در ایالات متحده، Sutliff Tobacco متعلق به Mac Baren است، و Sutliff به تنهایی ردپای عظیمی در بازار تنباکو پیپ دارد، اما این تنها بخش کوچکی از عملیات Mac Baren است. این تأثیر و اهمیت قطعاً به چیزی تبدیل شده است که کمتر کسی می‌توانست آن را در 150 سال پیش پیش‌بینی کند.زمانی که کارخانه اصلی آن فقط یک اسب و مقداری تنباکو ارزش داشت.

سری محصولات مک بارن

• 7 SEAS
• AMPHORA
• AMSTERDAMER BLENDS
• BACKWOODS
• CHOICE
• HH BLENDS
• MAC BAREN
• SCAFERLATI BLENDS
• ST. BRUNO BLENDS
• THREE NUNS & CAPSTAN

مطالب مرتبط:

• بررسی توتون های پیپ کاپتان بلک
• تاریخچه دانهیل

• منبع: سایت mac-baren